Roscoe Hillenkoetter
Z Wikipedii
Roscoe Henry Hillenkoetter (ur. 8 maja 1897, zm. 18 kwietnia 1982), amerykański kontradmirał, pierwszy dyrektor Centrali Wywiadu (DCI) po przekształceniu Centralnej Grupy Wywiadu (Central Intelligence Group – CIG) w Centralną Agencję Wywiadowczą (Central Intelligence Agency – CIA), stanowisko sprawował od 1 maja 1947 roku do 7 października 1951 roku.
Urodzony w St. Louis w stanie Missouri. Absolwent Akademii Marynarki Wojennej, asystent attaché morskiego ambasady Stanów Zjednoczonych w Paryżu, od 1933 do 1935 roku, od 1938 do 1940 roku, oraz od 1940 do 1941 roku (Rząd Vichy), i ponownie - od 1946 roku do czasu powołania na Dyrektora Centrali Wywiadu w 1947 roku.
W chwili wybuchu wojny z Japonią 7 grudnia 1941 roku, Hillenkoetter był zastępcą dowódcy pancernika USS West Virginia. We wrześniu 1942 roku w randze kontradmirała mianowany został dowódcą Centrum Wywiadu na obszar Pacyfiku (Intelligence Center Pacific Ocean Area – ICPOA) w Pearl Harbor. Zastąpił kontradmirała Josepha J. Rocheforta, jednego z najzdolniejszych kryptoanalityków US Navy, który nadał kierował Wywiadem Łączności Marynarki Wojennej (Navy Communication Intelligence) na obszarze Oceanu Spokojnego.
Hillenkoetter bardzo rozbudował podległą sobie jednostkę, w skład której wszedł również utworzony przez Rocheforta Oddział Radiowy Pacyfiku (Fleet Radio Unit Pacific). Funkcję tę pełnił do wiosny 1943 roku. W latach 1943 – 1944 dowodził okrętem-bazą dla niszczycieli. W listopadzie 1945 roku objął dowodzenie pancernikiem USS Missouri, jedno z najbardziej prestiżowych stanowisk dowódczych w US Navy. W listopadzie 1946 roku awansował do stopnia kontradmirała i mianowany został attaché morskim Stanów Zjednoczonych w Paryżu. Pozostawał tam do chwili odwołania przez prezydenta Harry'ego Trumana w 1947 roku, w związku z nominacją na Dyrektora Grupy Centrali Wywiadu - CIG, bezpośredniej poprzedniczki CIA. 1 maja 1947 roku, na podstawie ustawy o bezpieczeństwie narodowym (National Security Act), mianowany został DCI, a zarazem szefem powołanej do życia CIA. Nominowano go ponownie 24 listopada w związku ze zmianami w treści ustawy, co 8 grudnia zatwierdził Senat USA.
W chwili objęcia przez Hillenkoettera stanowiska dyrektora, Agencja, której personel składał się w znacznej mierze z weteranów wojennego Biura Służb Strategicznych (OSS), nie miała jeszcze skonkretyzowanej koncepcji swojej roli, ani też metod i celów działania. Wiele z tych spraw wyjaśniło się, gdy Hillenkoetter został poinformowany przez doradcę, że nowo powstała Rada Bezpieczeństwa Narodowego (National Security Council) przyznała CIA szeroki zakres kompetencji. Za jego kadencji Agencja przeżyła też pierwszy kryzys wewnętrzny. Prezydent Harry Truman wydawał się kompletnie zaskoczony przekroczeniem przez wojska północnokoreańskie granicy Korei Południowej i wybuchem wojny koreańskiej 25 czerwca 1950 roku. Tymczasem już nazajutrz, w wywiadzie udzielonym New York Timesowi, Hillenkoetter oświadczył z naciskiem, że CIA wiedziała, iż - ...rozwój sytuacji w Korei wskazywał na rozpoczęcie inwazji w tym lub przyszłym tygodniu.
Sugerowało to niedwuznacznie, że poinformowany o biegu wydarzeń Truman zignorował ostrzeżenia, CIA wiedziała o koncentracji koreańskich sił na granicy, ale nie miała żadnych informacji, które pozwoliłyby określić intencje polityczne Korei Północnej. W październiku 1950 roku Hillenkoetter odszedł ze stanowiska DCI i przyznano mu dowództwo nad eskadrą krążowników i niszczycieli wydzieloną do obrony Tajwanu, na stanowisku DCI zastapił go Walter Bedell Smith. W kwietniu 1956 roku otrzymał awans na wiceadmirała i objął funkcję generalnego inspektora Marynarki Wojennej. W 1957 roku przeszedł w stan spoczynku i zajął się interesami. Zmarł 18 kwietnia 1982 roku.
Sidney Souers, (I-VI 1946) • Hoyt S. Vandenberg, (1946 - 1947) • Roscoe H. Hillenkoetter (1947 - 1950) • Walter Bedell Smith (1950 - 1953) • Allen W. Dulles (1953 - 1961) • John A. McCone (1961 - 1965) • William F. Raborn, Jr. (1965 -1966) • Richard M. Helms (1966 - 1973) • James R. Schlesinger, (II-|VII 1973) • William E. Colby, (1973 - 1976) • George H. W. Bush, (1976 - 1977) • Stansfield Turner, (1977 - 1981) • William J. Casey, (1981 - 1987) • William H. Webster, (1987 - 1991) • Robert M. Gates, (1991 - 1993) • R. James Woolsey, (1993 - 1995) • John M. Deutch, (1995 - 1996) • George J. Tenet, (1997 - 2004) • John E. McLaughlin, (p.o. IX 2004) • Porter J. Goss, (2004)
