Raymond du Puy
Z Wikipedii
Raymond du Puy (du Puy Montbrun; du Puis) (1120-1160) drugi wielki mistrz zakonu joannitów (choć pierwszy używający tego tytułu), siódmy wielki mistrz lazarytów; błogosławiony Kościoła katolickiego.
Pochodził z Delfinatu z Francji, z bardzo starej i szacownej rodziny noszącej herb: Na złotym tle wspięty lew czerwony. Był spokrewniony z Adhemarem du Puis, legatem papieskim z czasów I krucjaty. Stworzył regułę zakonu opartą na regule św. Augustyna. Za jego rządów zakon joannitów przeżywał szybki rozwój, a gałąź rycerska zaczęła w nim odgrywać decydującą rolę. Wraz ze swoimi rycerzami brał udział w licznych bitwach w Ziemi Świętej; zasłużył się m.in. podczas walk pod Askalonem i podczas oblężenia Tyru. W roku 1157 zachorował na trąd i opuszczając joannitów przeszedł do bractwa zakonnego dla trędowatych rycerzy pod wezwaniem św. Łazarza, gdzie został wybrany wielkim mistrzem. Posiadając doświadczenie z przewodzenia joannitami skutecznie przemienił zakon św. Łazarza w zakon rycerski.
| Poprzednik Gérard Tonque |
 |
wielki mistrz zakonu joannitów 1120 - 1160 |
|
Następca Auger de Balben |
| Poprzednik Hugo de Saint Pol |
 |
Wielki mistrz zakonu lazarytów 1157 - 1160 |
|
Następca Rainier |
