Proces Pohla

Z Wikipedii

Proces Pohla (i innych), nazywany także procesem WVHA lub procesem obozów koncentracyjnych był czwartym z 12 procesów norymberskich, przeprowadzonych przed amerykańskimi trybunałami wojskowymi po zakończeniu II wojny światowej. Tym razem na ławie oskarżonych zasiadło 18 członków WVHA na czele z jego szefem Oswaldem Pohlem. WVHA (Główny Urząd Gospodarczo-Administracyjny SS) był odpowiedzialny za hitlerowskie obozy koncentracyjne. Proces Pohla i innych miał miejsce w dniach 8 kwietnia – 3 listopada 1947.

Spis treści 1 Ława oskarżonych 2 Zarzuty i wyrok 3 Sentencja wyroku 4 Kara

[edytuj] Ława oskarżonych

Wśród 18 oskarżonych, oprócz Pohla, znaleźli się jego zastępcy: August Frank i Georg Lörner, a także inni wysokiej rangi członkowie WVHA. Na ławie oskarżonych zabrakło Theodora Eickego i Richarda Glücksa, którzy w największym stopniu odpowiadali za zbrodnie popełnione w obozach koncentracyjnych. Eicke pełnił funkcję Głównego Inspektora Obozów Koncentracyjnych (zginął w trakcie działań wojennych), a jego następca (od 1939), Glücks, był szefem Zespołu D w ramach WVHA, zajmującego się bezpośrednio obozami koncentracyjnymi po zlikwidowaniu Głównego Inspektoratu Obozów Koncentracyjnych (Glücks popełnił samobójstwo w maju 1945).

[edytuj] Zarzuty i wyrok

Akt oskarżenia objął zarzuty dotyczące zbrodni wojennych i zbrodni przeciw ludzkości popełnionych w obozach koncentracyjnych oraz przynależności do SS jako organizacji przestępczej. 14 oskarżonych trybunał uznał za winnych wszystkich zarzutów (z czego 4 skazał na karę śmierci), jednego uniewinnił jedynie z zarzutu przynależności do SS (Hans Hohberg), a pozostałych 3 uniewinnił całkowicie. Na żądanie obrony, która przedstawiła nowe dowody w sprawie, trybunał rozpoznał ponownie sprawy niektórych oskarżonych 14 lipca 1948 i w związku z tym 11 sierpnia 1948 wydał ostateczny wyrok, łagodząc niektóre kary (np. Georgowi Lörnerowi zamienił karę śmierci na dożywocie).

[edytuj] Sentencja wyroku

Wyrok w procesie Pohla (sentencja wyroku z 3 listopada 1947 wraz z wyrokiem uzupełniającym z 11 sierpnia 1948):

1. Oswald Pohl – śmierć przez powieszenie (wyrok wykonano w 1951)
2. Karl Sommer – śmierć przez powieszenie
3. Franz Eirenschmalz – śmierć przez powieszenie
4. Georg Lörner – śmierć przez powieszenie (kara zamieniona na dożywocie 11 sierpnia 1948)
5. August Frank – dożywocie
6. Karl Mummenthey – dożywocie
7. Max Kiefer – dożywocie (kara zamieniona na 20 lat pozbawienia wolności 11 sierpnia 1948)
8. Heinz Karl Fanslau – 25 lat pozbawienia wolności (kara zamieniona na 20 lat pozbawienia wolności 11 sierpnia 1948)
9. Hans Bobermin – 20 lat pozbawienia wolności (kara zamieniona na 15 lat pozbawienia wolności 11 sierpnia 1948)
10. Hans Lörner – 10 lat pozbawienia wolności
11. Edwin Tschentscher – 10 lat pozbawienia wolności
12. Hermann Pook – 10 lat pozbawienia wolności
13. Hans Heinrich Baier – 10 lat pozbawienia wolności
14. Leo Volk – 10 lat pozbawienia wolności
15. Hans Hohberg – 10 lat pozbawienia wolności (na poczet kary zaliczono mu okres przebywania w areszcie od 22 października 1945, gdyż nie był członkiem SS)
16. Rudolf Scheide – uniewinniony
17. Horst Klein – uniewinniony
18. Josef Vogt – uniewinniony

[edytuj] Kara

Mimo, iż wyrok z 11 sierpnia 1948 miał charakter ostateczny, władze amerykańskie ułaskawiły w późniejszym czasie większość skazańców i jedynym wykonanym wyrokiem śmierci był wyrok na Oswalda Pohla (został on stracony w 1951). Pozostałe wyroki śmierci zamieniono na kary pozbawienia wolności. Przed 1960 wszyscy skazani byli już na wolności.