Proces Einsatzgruppen
Z Wikipedii
Proces Einsatzgruppen (lub inaczej USA vs. Otto Ohlendorf i inni) - jeden z 12 procesów norymberskich, które toczyły się przed Amerykańskimi Trybunałami Wojskowymi po zakończeniu głównego procesu hitlerowskich zbrodniarzy wojennych przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym w Norymberdze. Proces odbył się w dniach 29 września 1947 - 10 kwietnia 1948.
Spis treści |
[edytuj] Przedmiot procesu
W procesie tym oskarżeni zostali dowódcy i inni wysokiej rangi oficerowie tzw. Einsatzgruppen. Były to specjalne oddziały egzekucyjne utworzone przez SD, w celu eksterminacji Żydów, Cyganów i komisarzy bolszewickich na terenie ZSRR. Rozpoczęły swoją działalność po napaści III Rzeszy na Związek Radziecki i działały do 1944. Oblicza się, że wymordowały ok. 1 milion 250 tysięcy mężczyzn, kobiet i dzieci. Ogromna większość ofiar zginęła w wyniku masowych rozstrzeliwań, choć hitlerowcy używali także specjalnych samochodów-komór gazowych (by, jak to stwierdził oskarżony Otto Ohlendorf, zabijanie było bardziej "humanitarne" nie dla ofiar, lecz dla członków Einsatzgruppen).
[edytuj] Oskarżeni
Ława oskarżonych miała liczyć 24 osoby, lecz jeden z oskarżonych, Otto Rasch, został wycofany z procesu z powodów zdrowotnych (miało to miejsce 5 lutego 1948, Rasch zmarł 1 listopada 1948), a kolejny, Emil Haussmann, popełnił samobójstwo w areszcie 31 lipca 1947, jeszcze przed rozpoczęciem procesu. Oskarżono więc ostatecznie 22 zbrodniarzy. Otto Ohlendorf (SS-Gruppenführer, najwyższy rangą spośród oskarżonych), Heinz Jost, Erich Naumann i Rasch byli dowódcami poszczególnych Einsatzgruppen. Oprócz nich na ławie oskarżonych zasiedli adiutanci i dowódcy poszczególnych oddziałów (Einsatzgruppen dzieliły się na tzw. sonderkommanda i einsatzkommanda, utworzono też specjalne Vorkommando Moskau na czele z oskarżonym Franzem Sixem), pośród nich Paul Blobel (odpowiedzialny za masakrę kijowskich Żydów w Babim Jarze). Zarzuty aktu oskarżenia objęły: dokonanie zbrodni wojennych i przeciw ludzkości oraz przynależność do organizacji przestępczych SS, SD i gestapo. Głównymi dowodami były oryginalne raporty oficerów Einsatzgruppen (sporządzane dla przełożonych), określające liczbę ofiar, czas i miejsce dokonania mordu. Wśród oskarżonych najliczniej reprezentowani byli prawnicy, ale wśród nich znaleźli się także: śpiewak operowy, były ksiądz oraz krewny słynnego kompozytora (Heinz Schubert).
[edytuj] Wyrok
22 oskarżonych (bez Rascha i Haussmanna) zostało uznanych za winnych wszystkich zarzutów (Mathiasa Grafa skazano tylko za przynależność do SD). W sumie zapadło 14 wyroków śmierci. Jost i Six otrzymali łagodniejsze wyroki, gdyż po pewnym czasie odmówili dalszego przeprowadzania egzekucji. Jedynie 4 wyroki śmierci wykonano, pozostałe (podobnie jak kary dożywocia i terminowego pozbawienia wolności) stopniowo łagodzono. Przed 1960 wszyscy skazani byli już na wolności. Eduard Strauch został wydany władzom belgijskim celem osądzenia za zbrodnie popełnione w tym kraju (został następnie skazany na śmierć, lecz zmarł przed wykonaniem kary).
[edytuj] Kara
Wyrok amerykańskiego trybunału wojskowego w procesie Einsatzgruppen:
- Otto Ohlendorf - śmierć przez powieszenie (wyrok wykonano 8 czerwca 1951)
- Erich Naumann - śmierć przez powieszenie (wyrok wykonano 8 czerwca 1951)
- Paul Blobel - śmierć przez powieszenie (wyrok wykonano 8 czerwca 1951)
- Werner Braune - śmierć przez powieszenie (wyrok wykonano 8 czerwca 1951)
- Edward Strauch - śmierć przez powieszenie (wydany Belgii)
- Martin Sandberger - śmierć przez powieszenie (kara zamieniona na dożywocie)
- Ernst Biberstein - śmierć przez powieszenie (kara zamieniona na dożywocie)
- Adolf Ott - śmierć przez powieszenie (kara zamieniona na dożywocie)
- Waldemar Klingelhöfer - śmierć przez powieszenie (kara zamieniona na dożywocie)
- Walter Blume - śmierć przez powieszenie (kara zamieniona na 25 lat pozbawienia wolności)
- Eugen Steimle - śmierć przez powieszenie (kara zamieniona na 20 lat pozbawienia wolności)
- Willi Seibert - śmierć przez powieszenie (kara zamieniona na 15 lat pozbawienia wolności)
- Walter Hänsch - śmierć przez powieszenie (kara zamieniona na 15 lat pozbawienia wolności)
- Heinz Schubert - śmierć przez powieszenie (kara zamieniona na 10 lat pozbawienia wolności)
- Heinz Jost - dożywocie (kara zamieniona na 10 lat pozbawienia wolności)
- Gustav Nosske - dożywocie (kara zamieniona na 10 lat pozbawienia wolności)
- Franz Six - 20 lat pozbawienia wolności (kara zamieniona na 15 lat pozbawienia wolności)
- Erwin Schulz - 20 lat pozbawienia wolności (kara zamieniona na 15 lat pozbawienia wolności)
- Waldemar Radetzky - 20 lat pozbawienia wolności (zwolniony w 1951)
- Lothar Fendler - 10 lat pozbawienia wolności (kara zamieniona na 8 lat pozbawienia wolności)
- Felix Rühl - 10 lat pozbawienia wolności (zwolniony w 1951)
- Mathias Graf - 3 lata pozbawienia wolności (sąd zwolnił Grafa, uznając, iż odsiedział on wyrok w czasie gdy był aresztowany w trakcie procesu)
- Emil Haussmann - popełnił samobójstwo przed rozpoczęciem procesu
- Otto Rasch - wycofany z procesu z powodu choroby
