Próba Fehlinga
Z Wikipedii
Próba Fehlinga - reakcja chemiczna, która jest wykorzystywana do wykrywania cukrów redukujących.
Do badanego roztworu dodaje się równomolowe ilości roztworu siarczanu(VI) miedzi(II) i alkalicznego roztworu winianu sodu. Całość gotuje się, a obecność ceglastoczerwonego osadu tlenku miedzi(I) świadczy o obecności aldehydu lub cukru redukującego. Formaldehyd (metanal) jest tak silnym reduktorem, że powoduje wytrącenie metalicznej miedzi.
Próba Fehlinga jest właściwie zmodyfikowaną próbą Trommera, różnica polega na tym, że w tej próbie wodorotlenek miedzi(II) jest w postaci kompleksu z winianem, przez co jest lepiej rozpuszczalny i reaktywniejszy.
Sumaryczny przebieg reakcji, zachodzącej w trakcie tej próby na przykładzie aldehydu octowego:
2 Cu(OH)2 + CH3CHO + OH- → Cu2O + CH3COO- + 3 H2O
Próba Fehlinga nie jest efektywną próbą na obecność aldehydu, ponieważ utlenieniu w jej warunkach ulega tylko część z tych związków. Wynik negatywny nie może być zatem podstawą stwierdzenia nieobecności aldehydu w oznaczanej próbce. Bardziej uniwersalna jest próba Benedicta.
