Pistolet P-70
Z Wikipedii
| P-70 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Polska |
| Rodzaj | pistolet samopowtarzalny |
| Historia | |
| Prototypy | 1970 |
| Dane techniczne | |
| Kaliber | 9 mm |
| Nabój | 9 mm Makarow |
| Magazynek | pudełkowy, 14 nab. |
| Wymiary | |
| Długość | 180 mm |
| Wysokość | 136 mm |
| Szerokość | 32 mm |
| Długość lufy | 101 mm |
| Masa | |
| broni | 0,75 kg (niezaładowanej) |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 305 m/s |
Pistolet P-70 - polski pistolet samopowtarzalny. Prototyp został wykonany w 1970 roku.
[edytuj] Historia
W połowie lat 60. XX wieku do uzbrojenia Wojska Polskiego wprowadzono pistolet P-64. Nowa broń miała zastąpić pistolety wojskowe wz. 33 czyli produkowane licencyjnie w Polsce radzieckie pistolety TT. Szybko okazało się że P-64 jest pistoletem nie przystającym do wymagań wojska. Niewielkie wymiary i masa (P-64 jest najmniejszym z pistoletów zasilanych nabojem Makarowa) powodowały że P-64 doskonale spisywał się jako broń przeznaczona do skrytego przenoszenia i samoobrony, ale jednocześnie sprawiały że pistolet miał silny odrzut, krótka linię celowania, krótki, niewygodny chwyt oraz magazynek o małej pojemności.
W drugiej połowie lat 60. w WITU powołano zespół który miał zająć się opracowaniem projektu pistoletu lepiej spełniającego wymagania armii. W jego skład wchodzili M. Adamczyk, J. Okraszewski i A. Kowalczyk. Zespół ten opracował projekt pistoletu zasilanego z dwurzędowego magazynka o pojemności 14 naboi. W celu zmniejszenia masy broni szkielet pistoletu został wykonany jako odlew z aluminium.
Prototyp nowego pistoletu był gotowy w 1970 roku. Pistolet otrzymał oznaczenie 9 mm Pistolet wojskowy wz. 1970 (P-70), jednak nie uruchomiono jego seryjnej produkcji. Pistolet p-70 po raz pierwszy został zaprezentowany w 1973 roku na Centralnej Wojskowej Wystawie Wynalazczości.
[edytuj] Opis
P-70 był bronią samopowtarzalną. Zasada działania oparta o odrzut zamka swobodnego. Mechanizm spustowy kurkowy z samonapinaniem.
Bezpiecznik nastawny, skrzydełko bezpiecznika z lewej strony zamka. Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek zatrzymuje się w tylnej pozycji. Zewnętrzny zatrzask zamka znajdował się na górnej części lewej stronie chwytu.
P-70 był zasilany z wymiennego, dwurzędowego magazynka pudełkowego o pojemności 14 naboi, umieszczonego w chwycie. Przycisk zwalniania magazynka znajdował się u dołu chwytu.
Lufa gwintowana.
Przyrządy celownicze mechaniczne, stałe (muszka i szczerbinka).
[edytuj] Bibliografia
- Zbigniew Gwóźdź, Piotr Zarzycki, Polskie konstrukcje broni strzeleckiej, SIGMA NOT 1993. ISBN 83-85001-69-7
| Polska broń strzelecka z okresu po 1945 roku | |
|---|---|
| Pistolety i rewolwery | Pistolety maszynowe |
| P-64 | P-83 | P-93 | WIST-94 | MAG | Gward | PM-63 | PM-84 |
| Karabiny, karabinki i karabiny wyborowe | Karabiny maszynowe |
| kbkg wz. 1960 | wz. 88 | wz. 96 |Tor | UKM-2000 |
| Granatniki i granatniki przeciwpancerne | Pistolety sygnałowe |
| Pallad | RGA-86 | PT-100 | RPG-76 | wz. 78 |
| Granaty ręczne | |
| RGO-88 | RGZ-89 | |
| Konstrukcje prototypowe i doświadczalne | |
| WiR | Pistolet wz. 58 | P-70 | P-75 | P-78A | pm SJ-56 | pm PMM | kb Lantan | kb AKMS wz. 80 | kbk wz. 97 | kbk wz. 2002 | kbk wz. 2005 | kbw Bor | rkm SJ-57 | kbkm wz. 2003 | Pallad M | GA-40 | SBAO-40 | |
