Granatnik GA-40
Z Wikipedii
|
|||
| GA-40 | |||
|---|---|---|---|
| Rodzaj | granatnik automatyczny | ||
| Kraj pochodzenia | Polska | ||
| Historia | |||
| Prototypy | 2001 - 2005 | ||
| Produkcja seryjna | n.d. | ||
| W uzbrojeniu | n.d. | ||
| Użycie bojowe | brak | ||
| Użytkownicy | brak | ||
| Wersje | ?? | ||
| Wyprodukowano | prototypy | ||
| Dane taktyczno-techniczne | |||
| Nabój | 40 x 53 mm | ||
| Masa | 10 kg (granatnik) 21 kg (podstawa) 10 kg (skrzynka amunicyjna z 24 granatami) 17 kg (skrzynka amunicyjna z 36 granatami) |
||
| Długość | 1030 mm (granatnika bez podstawy) | ||
| Długość lufy | ?? mm | ||
| Długość linii celowniczej | ?? mm | ||
| Szybkostrzelność teoretyczna | 120 - 300 strz./min | ||
| Szybkostrzelność praktyczna | ?? strz./min | ||
| Prędkość początkowa pocisku | 240 m/s | ||
| Zasięg | 2200 m (maksymalny) ?? m (skuteczny) |
||
GA-40 (GA, GA-2000) - polski, prototypowy, zasilany taśmowo granatnik automatyczny.
[edytuj] Historia
W latach sześćdziesiątych w Zakładach Techniki Specjalnej Instytutu Mechaniki Precyzyjnej opracowano kilka wzorów granatników podwieszanych. Jeden z nich został przyjęty do uzbrojenia jako granatnik wz.74. Jeszcze w trakcie prac nad granatnikiem podwieszanym postanowiono opracować także granatnik automatyczny. W 1968 roku gotowy był projekt zasilanego taśmowo granatnika automatycznego "Tytan", jednak prace nad nim przerwano uznając że nie ma potrzeby opracowywać polskiej konstrukcji, a w razie potrzeby do uzbrojenia zostanie przyjęty sowiecki granatnik automatyczny AGS-17.
Ostatecznie do zakupu AGS-17 nie doszło i Wojsko Polskie nigdy nie przyjęło do uzbrojenia żadnego typu granatnika automatycznego. Brak tego rodzaju uzbrojenia stawał się z czasem coraz bardziej dotkliwy. Dlatego na początku XXI wieku w ramach projektu współfinansowanego przez Komitet Badań Naukowych, ZM Tarnów i ZM Dezamet w Instytucie Mechaniki Precyzyjnej został zaprojektowany granatnik GA-40 (inne nazwy to GA i GA-2000).
Pierwsze prototypy GA-40 były gotowe w 2001 roku. Planowano rozpoczęcie produkcji w pierwszej połowie 2002 r. i dostarczenie do 2006 roku ok. 200 granatników GA-40. Pomimo tych planów do uruchomienia produkcji nie doszło.
W 2005 roku granatnik nadal był konstrukcją prototypową. Według planów ma stanowić uzbrojenie pododdziałów wsparcia piechoty (na podstawie trójnożnej), a także być uzbrojeniem KTO Rosomak i polskich HMMWV (zamiennie z wkm NSW-B i ukm UKM-2000).
W czasie XIII Międzynarodowego Salonu Przemysłu Obronnego w sierpniu 2005 r. zaprezentowano nową wersję granatnika GA-40. W odróżnieniu od wcześniej pokazywanych prototypów muszka znajdowała się nie na pokrywie komory zamkowej, ale na składanej podstawie na lufie. Dodatkowo dodano urządzenie wylotowe pełniące rolę tłumika płomieni. Egzemplarz granatnika prezentowany na MSPO 2005 posiadał także celownik optoelektroniczny umieszczony na wysokiej podstawie zamocowanej do tylnej części komory zamkowej.
[edytuj] Opis techniczny
Granatnik automatyczny GA-40 jest zespołową bronią samoczynną. Zasada działania oparta o odrzut zamka półswobodnego. Zasilanie taśmowe. Lufa zakończona szczelinowym tłumikiem płomienia. Przyrządy celownicze składają się z muszki (na składanej podstawie) i nastawnego celownika krzywiznowego. W tylnej części komory zamkowej można zamocować podstawę celownika optoelektronicznego.
| Polska broń strzelecka z okresu po 1945 roku | |
|---|---|
| Pistolety i rewolwery | Pistolety maszynowe |
| P-64 | P-83 | P-93 | WIST-94 | MAG | Gward | PM-63 | PM-84 |
| Karabiny, karabinki i karabiny wyborowe | Karabiny maszynowe |
| kbkg wz. 1960 | wz. 88 | wz. 96 |Tor | UKM-2000 |
| Granatniki i granatniki przeciwpancerne | Pistolety sygnałowe |
| Pallad | RGA-86 | PT-100 | RPG-76 | wz. 78 |
| Granaty ręczne | |
| RGO-88 | RGZ-89 | |
| Konstrukcje prototypowe i doświadczalne | |
| WiR | Pistolet wz. 58 | P-70 | P-75 | P-78A | pm SJ-56 | pm PMM | kb Lantan | kb AKMS wz. 80 | kbk wz. 97 | kbk wz. 2002 | kbk wz. 2005 | kbw Bor | rkm SJ-57 | kbkm wz. 2003 | Pallad M | GA-40 | SBAO-40 | |
]
