Piotr Naimski

Piotr Naimski

Piotr Naimski (ur. 2 lutego 1951 w Warszawie) - polski polityk.

Biegle włada językiem angielskim, zna także język francuski i rosyjski. Jest żonaty, ma czworo dzieci.

[edytuj] Życiorys

W 1968 ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie. Ukończył studia na Wydziale Chemii Uniwersytetu Warszawskiego. Uzyskał stopień doktora nauk przyrodniczych. W latach 1976-1980 pracował w Instytucie Biochemii i Biofizyki Polskiej Akademii Nauk.

W okresie PRL działał w opozycji. Po wydarzeniach Czerwca 1976 brał udział w organizowaniu pomocy dla represjonowanych robotników Radomia i Ursusa. Był jednym z założycieli Komitetu Obrony Robotników. Blisko współpracował z Antonim Macierewiczem (współdziałali m. in. w 1 Warszawskiej Drużynie Harcerskiej im. Romualda Traugutta "Czarna Jedynka", w tzw. Gromadzie Włóczęgów oraz w redakcji drugoobiegowego miesięcznika Głos). W latach 1980-1981 zasiadał w Radzie Programowej Ośrodka Badań Społecznych Regionu Mazowsze NSZZ "Solidarność". Od 1981 przebywał w Stanach Zjednoczonych. Był pracownikiem naukowym New York University Medical School oraz współorganizatorem Komitetu Pomocy "Solidarności" w Nowym Jorku.

Po powrocie do Polski pełnił funkcję dyrektora Wydawnictwa "Głos" (1989-1992). Po powołaniu Antoniego Macierewicza na stanowisko ministra spraw wewnętrznych rozpoczął pracę w MSW. Od 1 lutego do 5 czerwca 1992 kierował Urzędem Ochrony Państwa. Brał udział w realizacji uchwały sejmowej wzywającej rząd do ujawnienia współpracowników Służby Bezpieczeństwa (patrz: Lista Macierewicza). Odszedł ze stanowiska po dymisji rządu Jana Olszewskiego.

W latach 1992-1996 był prezesem Klubu Atlantyckiego. Od 1999 do 2001 był członkiem Zespołu do spraw Bezpieczeństwa w Gabinecie Politycznym Prezesa Rady Ministrów Jerzego Buzka.

Jest pracownikiem naukowym Wyższej Szkoły Biznesu - National-Louis University w Nowym Sączu. Kierował Zakładem Stosunków Międzynarodowych i Bezpieczeństwa Narodowego na Wydziale Studiów Politycznych tej uczelni.