Państwo wschodniofrankijskie
Z Wikipedii
Państwo wschodniofrankijskie (nazwane później Świętym Cesarstwem Rzymskim Narodu Niemieckiego) - jedno z trzech państw powstałych na mocy traktatu z Verdun z 843 r. Jego królem został Ludwik II Niemiecki. Na terenie tego państwa wykształcało się przez wieki państwo niemieckie. Państwo wschodniofrankijskie określane od XI wieku mianem regnum teutonicorum, było poprzednikiem Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. Do początku XII wieku nazywało się oficjalnie regnum francorum orientalium, czyli Królestwo Wschodnich Franków.
Niemcy jako naród istnieją dopiero od roku 1871. Wcześniej były to kraje o różnym stopniu niepodległości, mające de facto podobną kulturę, ale każde posiadające odrębną historię. Ludy niemieckie (łac. germani) nazywani byli przez Rzymian barbarzyńcami.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Powstanie państwa wschodniofrankijskiego ma bezpośredni związek z konfliktami sukcesyjnymi między potomkami Karola Wielkiego. Cesarz Ludwik I Pobożny (778-840) walczył przeciwko swoim synom o panowanie w państwie Franków. Przegrał ostatecznie na początku lat 30. IX wieku. Jego syn Ludwik II Niemiecki, który od roku 831 panował w Księstwie Bawarii, Turyngii, Frankonii i Księstwie Saksonii, przejął w roku 833 władzę we wschodniej części państwa Franków. Traktatem z Verdun wprowadził Ludwik swoje państwo na arenę historii Europy jako niezależne królestwo.
Nazwa regnum francorum orientalium pojawiła się jednak później, dokładnie w roku 920, gdy Karol III Prostak i Henryk I Ptasznik zawarli układ w Bonn.
Inaczej niż zromanizowane państwo zachodnich Franków, państwo wschodniofrankijskie - w większości położone poza dawnymi granicami Imperium Romanum - kształtowane było przez świadomość plemienną. Pozostało to istotną cechą historii Niemiec.
[edytuj] Regnum Teutonicorum
Od X wieku państwo wschodniofrankijskie określano również jako regnum teutonicorum (państwo Niemców). Określenie to utrwaliło się ostatecznie dopiero w wieku XI, jednak nie było to państwo jednolite. Obejmowało swoim zasięgiem Turyngię, Lotaryngię, Fryzję, Frankonię, Szwabię i Bawarię.
[edytuj] Królowie państwa wschodniofrankijskiego
- Ludwik II Niemiecki, 805/806-876, król od 833
- Ludwik III Młodszy, 835-882, król 876-882 we Frankonii, Saksonii i Turyngii, od 880 w Bawarii
- Karloman, ok. 830-880, król 876-880 w Bawarii, 877-879 w Italii
- Karol III Otyły, 839-888, król Alemanów od 876, od 879 w Italii, od 882 król całego państwa wschodniofrankijskiego, ponadto od 881 cesarz rzymski
- Arnulf z Karyntii, 850-899, król od 887, ponadto od 896 cesarz rzymski
- Ludwik IV Dziecię, 893-911, król od 900
- Konrad I Młodszy, 881-918, król od 911
- Henryk I Ptasznik, 875/876-936, król od 919
- Otton I Wielki, 912-973, król od 936, cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego od 962
