Minotaur 1
Z Wikipedii
| Minotaur 1 | |
 Start rakiety Minotaur 1, 19 lipca 2000 |
|
| Producent | Orbital Science Corporation, USAF (USA) |
| Rodzina rakiet | Minotaur |
| Przeprowadzone starty | 6 |
| Nieudane starty | 0 |
| Udane starty | 100 % |
| Data pierwszego startu | 27 stycznia 2000 |
| Data ostatniego startu | 16 grudnia 2006 |
| Koszt wystrzelenia | 12,5 mln. USD (kurs z 1999) |
| Zdolność wynoszenia | 580 kg na orbitę o wys. 185 km, nachyl. 28,5°; 335 kg na orbitę o wys. 741 km, nachyl. 98,6°, synchroniczną ze Słońcem |
| Siła ciągu przy starcie | 720 kN |
| Wymiary | |
| Długość | 19,17 m |
| Średnica | 1,67 m |
| Masa całkowita | 36 200 kg |
| Człony | |
| Człon 1. | 1 × M55E1 |
| Człon 2. | 1 × SR19AJ1 |
| Człon 3. | 1 × Orion 50XL |
| Człon 4. | 1 × Orion 38 |
Minotaur 1 — amerykańska czteroczłonowa rakieta nośna do wynoszenia na orbitę małych satelitów. Produkowana przez firmę Orbital Sciences Corporation przy użyciu wycofanych rakiet balistycznych na paliwo stałe, Minuteman 2 (dwa pierwsze człony), i rakiet nośnych Pegasus XL (dwa ostatnie człony).
Rakieta jest częścią projektu Orbital Suborbital Program. Powstała na zamówienie rządu USA, aby zagospodarować części z wycofywanych rakiet balistycznych i użyć ich do wynoszenia ładunków w kosmos. Orbital Sciences Corporation wygrało kontrakt na budowę nowej rakiety i usługi z nią związane we wrześniu 1997.
Rakieta może być wystrzeliwywana z amerykańskich kosmodromów położonych w Kalifornii, na Florydzie, Alasce i wschodnim wybrzeżu USA.
Czwarty start Minotaura 1 został zapamiętany przez specjalistów i amatorów astronautyki dzięki spektakularnym efektom świetlnym[1] wywołanym przez gazy wylotowe rakiety. Gazy znajdując się na różnych wysokościach były podświetlane przez promienie zachodzącego Słońca, co sprawiało, że miały różne kolory. Dodatkowo, wiejący wiatr rozwiewał gazy nadając im dziwne kształty. Kolorowe chmury gazów były widziane z całego południowego wybrzeża Stanów Zjednoczonych. Lokalne władze odebrały mnóstwo telefonów od mieszkańców zaskoczonych i zaniepokojonych tym zjawiskiem.
Spis treści |
[edytuj] Osłony balistyczne
Rakieta może być wyposażona w dwa rodzaje osłon balistycznych, chroniących ładunek. Jej rodzaj określa maksymalne wymiary ładunku.[2]
| Standard | Optional | |
|---|---|---|
| Średnica maks. zewnętrzna [m] | 1,27 | 1,55 |
| Średnica maks. wewnętrzna [m] | 1,19 | 1,39 |
| Wysokość całkowita wewnętrzna [m] | 2,23 | 3,843 |
| Wysokość do 1. zwężenia [m] | 1,20 | 2,035 |
| Średnica na końcu 1. zwężenia [m] | 0,787 | 0,899 |
| Wysokość do 2. zwężenia [m] | - | 3,335 |
| Średnica na końcu 2. zwężenia [m] | - | 0,576 |
[edytuj] Chronologia lotów
- 27 stycznia 2000, 03:03 GMT; s/n 1; miejsce startu: kosmodrom Vandenberg (SLC8), USA
Ładunek: JAWSAT, Falconsat 1, ASUSat 1, OCSE, OPAL; Uwagi: start udany - 19 lipca 2000, 20:09 GMT; s/n 2; miejsce startu: kosmodrom Vandenberg (SLC8), USA
Ładunek: Sindri, Picosat 7, Picosat 8, MEMS 3, MEMS 4; Uwagi: start udany - 11 kwietnia 2005, 13:35 GMT; s/n 3; miejsce startu: kosmodrom Vandenberg (SLC8), USA
Ładunek: XSS 11; Uwagi: start udany - 23 września 2005, 02:24 GMT; s/n 4; miejsce startu: kosmodrom Vandenberg (SLC8), USA
Ładunek: Streak; Uwagi: start udany - 15 kwietnia 2006, 20:09 GMT; s/n 5; miejsce startu: kosmodrom Vandenberg (SLC8), USA
Ładunek: FORMOSAT 3; Uwagi: start udany - 16 grudnia 2006, 12:00 GMT; s/n 6; miejsce startu: Mid-Atlantic Regional Spaceport, USA
Ładunek: Tacsat 2, Genesat 1, 3×Cubesat; Uwagi: start udany
[edytuj] Linki zewnętrzne
- (en) Przewodnik użytkownika rakiety Minotaur 1 - 90 stronicowy dokument szczegółowo opisujący rakietę
