Metamorfik Lądka i Śnieżnika
Z Wikipedii
metamorfik Lądka i Śnieżnika (metamorfik lądecko-śnieżnicki) to jednostka geologiczna we wschodniej części Sudetów Zachodnich. Wchodzi w skład większej jednostki - metamorfiku orlicko-kłodzkiego. Od zachodu graniczy z masywem kłodzko-złotostockim, metamorfikiem kłodzkim, niecką śródsudecką i rowem Górnej Nysy. Od północy obcięty sudeckim uskokiem brzeżnym od bloku przedsudeckiego. Od wschodu i południa graniczy ze strefą Starego Miasta w Czechach (Starého Města na Morawach). Dzieli się na mniejsze jednostki tektoniczne.
Za jego przedłużenie po zachodniej stronie rowu Górnej Nysy uważa się metamorfik bystrzycko-orlicki. Niektórzy geolodzy łączą te jednostki w metamorfik orlicko-kłodzki.
Wyróżnia się na trzy serie skalne zbudowane ze skał metamorficznych:
- seria strońska
- gnejsy śnieżnickie
- gnejsy gierałtowskie
Seria strońska składa się z łupków łyszczykowych z wkładkami łupków łyszczykowych z granatami, paragnejsów, amfibolitów, łupków kwarcowych, łupków grafitowych, marmurów kalcytowych i dolomitowych, skał wapienno-krzemianowych, erlanów i serpentynitów.
Gnejsy śnieżnickie są to gnejsy oczkowe, warstewkowe, zwykle gruboziarniste, generalnie z wyraźną foliacją. Gnejsy gierałtowskie są bardziej zróżnicowane. Są to najczęściej gnejsy drobnoziarniste, cienkolaminowane lub bez laminacji, niekiedy pręcikowe. W seriach gnejsowych, poza różnymi odmianami tych ostatnich występują amfibolity, w gnejsach gierałtowskich również eklogity, granulity, a w okolicach Bielic również gnejsy amfibolowe i tonality.
Buduje podłoże Gór Złotych, Gór Bialskich, Masywu Śnieżnika oraz fragmentu Kotliny Kłodzkiej.
