Mario Zatelli
Z Wikipedii
Mario Zatelli (ur. 21 grudnia 1912 w Setif, Algieria, zm. 7 stycznia 2004 na Riwierze Francuskiej), francuski piłkarz i trener.
Wychowywał się w Algierii, na początku lat 30. przeniósł się wraz z rodziną do Maroka. Tam też rozpoczął występy piłkarskie. W Casablance został dostrzeżony przez poszukiwaczy talentów z czołowego klubu francuskiego Olympique Marsylia.
Od 1935 był zawodnikiem Olympique. Grał na pozycji napastnika; 1937 klub zdobył mistrzostwo Francji, 1938 Puchar Francji. Zatelli został zauważony i powołany do reprezentacji narodowej. Wystąpił tylko w jednym meczu, zakończonym wysokim zwycięstwem Francji nad Polską 4:0; Zatelli strzelił ostatnią z bramek (22 stycznia 1939).
W latach 1939-1940 występował w klubie paryskim RC Paris, następnie w Toulouse FC, wraz z którym zdobył mistrzostwo Francji w 1943, krótko przed zawieszeniem ligi w okresie wojennym. Po wojnie ponownie zawodnik Olympique Marsylia, 1948 po raz trzeci świętował klubowe mistrzostwo kraju.
Po zakończeniu kariery zawodniczej uzyskał certyfikat trenera; już swój pierwszy klub, OGC Nice, doprowadził do dwóch tytułów mistrza Francji (1951 i 1952) oraz Pucharu Francji (1952). Zespół AS Nancy-Lorraine z trenerem Zatellim dotarł do finału Pucharu Francji.
W latach 1963-1973 pracował jako trener Olympique Marsylia. Pozostawał w konflikcie z prezydentem klubu, Marcelem Leclercem, który zwalniał go trzykrotnie. Jednocześnie jednak Zatelli zapewnił klubowi marsylskiemu sukcesy - Puchar Francji 1969, mistrzostwo Francji 1971, a także pierwszy w historii klubu dublet - Puchar i mistrzostwo w jednym sezonie (1972). Kluczem do dobrych wyników była polityka transferowa; Zatelli postawił na dwóch piłkarzy zagranicznych - Szweda Rogera Magnussona i Jugosłowianina Josipa Skoblara. Szczególnie zapamiętany został Skoblar, który w 1972 ustanowił rekord strzelecki - 44 bramki w 36 meczach ligowych.
Zatelli odszedł od futbolu po kolejnym zwolnieniu go przez prezydenta Leclerca w 1973.
