Maria Boniecka

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Maria Antonina Boniecka (1910-1978) – prozaik, publicysta i felietonista.

[edytuj] Biografia

W latach 1932-1937 studiowała na Warszawskim Uniwersytecie (Wolna Wszechnica) na wydziale pedagogicznym i filozoficznym. 1928-1944 zatrudniona przez Wydział Oświaty i Kultury Zarządu Miejskiego miasta Warszawy, pracowała jako nauczycielka dla dorosłych. W 1937 r. odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi za prace z analfabetami.

Okupację niemiecką spędziła w Warszawie. Od 1940 pracowała w konspiracji. W 1942 oficjalnie wstąpiła do Armii Krajowej.

W latach 1945-1948 współpracowała z rozgłośnią Polskiego Radia w Gdańsku, w latach 1946-1949 oraz 1951-1954 z rozgłośnią Polskiego Radia w Szczecinie (stały felieton oraz reportaże).

Od 1946 r. członek Związku Zawodowego Literatów Polskich. W latach 1945-1947 publikowała tygodniowe artykuły na łamach "Gazety Morskiej" w Gdańsku i "Głosu Wybrzeża" w Sopocie.

1946-1949 zatrudniona w charakterze nauczyciela języka polskiego w II Państwowym Gimnazjum Męskim przy ul Henryka Pobożnego w Szczecinie. Opiekowała się uczniowskim Kołem Literackim, do którego należał miedzy innymi wybitny pisarz Włodzimierz Odojewski.

Do 1951 r. wykładała język polski na Studium Przygotowawczym przy Politechnice Szczecińskiej. W latach 1949-1963 współpracowała z Towarzystwem Wiedzy Powszechnej: prowadziła wykłady z dziedziny historii literatury, wygłaszała odczyty, prelekcje. W 1960 odznaczona Złotą Odznaką zasłużonego Popularyzatora Wiedzy.

W latach 1956-1957 była naczelnym redaktorem tygodnika społeczno-literackiego "Ziemia i Morze". Usunięta z redakcji za "błędy polityczne wobec sprawy węgierskiej, cenzury, nie dość silne przeciwstawianie się błędnym tendencjom, nie konsultowanie się z Komitetem Wojewódzkim odnośnie polityki redakcyjnej, nie zbliżanie linii pisma do linii partii..." W 1957 r. wytoczono proces przeciw Bonieckiej za artykuł dyskusyjny opublikowany w "Ziemi i Morzu" demaskujący skandaliczne stosunki panujące wśród miejscowego nauczycielstwa.

W 1959 r. otrzymała Nagrodę Literacką Szczecina. Była bezpartyjna. W 1964 objęta zakazem druku.

W 1965 r. wyemigrowała do Australii. Drukowała artykuły w prasie polonijnej m.in. w: "Wiadomości Polskie" (Sydney), "Tygodnik Polski" (Melbourne), "Nurt" (Sydney), "Słowo Polskie" (Adelaide), "Wiadomości" (Londyn), "Jutro Polski" (Londyn), "Nowy Świat" (Nowy Jork).

W 1966 nawiązała współpracę z rozgłośnią radia "Wolna Europa". W 1976-1978 współpracowała z Polskim Komitetem Radiowym w South Australii. W 1967 przyjęta do Koła Byłych Żołnierzy Armii Krajowej w N.S.W. Od 1971 członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, syndykat Australia.