Leonid Burjak

Z Wikipedii

Leonid Josypowycz Burjak (ukr. Леонід Йосипович Буряк, ur. 10 maja 1953 w Odessie) - ukraiński piłkarz i trener piłkarski, reprezentant Związku Radzieckiego.

[edytuj] Kariera piłkarska

Występował najczęściej na pozycji pomocnika. Przygodę z piłką nożną zaczynał w rodzinnej Odessie: najpierw w dziecięcym zespole piłkarskim przy zakładach "Prodmasz" w Odessie, a następnie w szkole piłkarskiej nr 6. Od 1971 był zawodnikiem najbardziej znanego klubu z Odessy - Czernomorca, ale już po dwóch sezonach przeszedł do Dynama Kijów. Po kilkunastu latach występów w drużynie z Kijowa przeniósł się do Moskwy, by bronić barw tamtejszego Torpeda. Na pewien czas powrócił na Ukrainę i grał w zespole Metalista Charków, a w 1988 zakończył karierę jako piłkarz fińskiego Kemin Pallotoverit-85. Największe sukcesy odnosił jako zawodnik Dynama: 5 razy zdobył Mistrzostwo ZSRR (1974, 1975, 1977, 1980, 1981), 3 razy Puchar ZSRR (1974, 1978, 1982) oraz europejski Puchar Zdobywców Pucharów i Superpuchar Europy UEFA w 1975. Po Puchar ZSRR sięgał również w barwach Torpeda (1986) i Metalista (1988). W latach 1974-1983 występował w reprezentacji ZSRR. Rozegrał w niej 49 meczów, strzelił 8 bramek. W 1976 zdobył brązowy medal Igrzysk Olimpijskich w Montrealu.

• 1971-72 – Czernomorec Odessa
• 1973-84 – Dynamo Kijów
• 1985-86 – Torpedo Moskwa
• 1987-88 – Metalist Charków
• 1988-88 – Kemin Pallotoverit-85

[edytuj] Kariera trenerska

Pierwsze lata pracy szkoleniowej spędził w Finlandii. Na rodzinną Ukrainę powrócił w 1993 po dwuletnim pobycie w Stanach Zjednoczonych, gdzie prowadził drużynę akademicką Uniwersytetu w Evansville (Indiana). Przez kilka sezonów prowadził zespół Czornomorca Odessa (d. Czernomorec). W dwóch pierwszych sezonach Czernomorec dwukrotnie zajął drugie miejsce w lidze za Dynamem Kijów, jednak w sezonie 1997-1998 spadł z ekstraklasy, a Burjak stracił stanowisko trenera. Będąc szkoleniowcem Czornomorca rozpoczął współpracę z reprezentacją Ukrainy i przez kilka lat pozostawał członkiem jej sztabu szkoleniowego, by w 2001 przejąć po słynnym Walerym Łobanowskim stanowisko selekcjonera. Nie udało mu się jednak awansować do mistrzostw Europy i we wrześniu 2003 został zastąpiony przez Ołeha Błochina. Po odejściu ze sztabu trenerskiego reprezentacji w 2005 znalazł zatrudnienie w Dynamie Kijów, gdzie przez pewien czas pełnił funkcję dyrektora sportowego, a następnie pierwszego trenera. Od 2005 jest dyrektorem sportowym w Zorii Łuhańsk.

• 1988-89 – Kemin Pallotoverit-85, drugi trener
• 1990-90 – VanPa Vantaa, drugi trener
• 1991-93 – drużyna Uniwersytetu w Evansville
• 1993-93 – Niwa Tarnopol
• 1994-98 – Czornomorec Odessa
• 1996-05 – reprezentacja Ukrainy, członek sztabu szkoleniowego
• 1999-99 – Arsenał Tuła
• 2001-03 – reprezentacja Ukrainy
• 2005-05 – Dynamo Kijów, dyrektor sportowy
• 2005-05 – Dynamo Kijów
• od 2005 – Zoria Łuhańsk, dyrektor sportowy