Krytyka literacka
Z Wikipedii
Krytyka literacka to działalność intelektualna polegająca na dyskusji, ocenianiu i interpretacji dzieł literackich i ogólnie literatury. Krytyka lit. opiera się o teorię literatury i filozofię.
W Polsce o początkach krytyki literackiej można mówić po roku 1811, kiedy Stanisław Kostka Potocki wydał Rozprawę o zasadach krytyki i o potrzebie wprowadzenia jej u nas.
[edytuj] Znani polscy krytycy
- Artur Górski (1870-1959)
- Karol Irzykowski (1873-1944)
- Stanisław Brzozowski (1878-1911)
- Stanisław Baczyński (1890-1939)
- Kazimierz Wyka (1910-1975)
- Artur Sandauer (1913-1989)
- Jan Kott (1914-2001)
- Maria Żmigrodzka (1922-2001)
- Henryk Bereza (1926-)
- Maria Janion (1926-)
- Ryszard Przybylski (1928-)
- Andrzej Kijowski (1928-1985)
- Jan Błoński (1931-)
- Ludwik Flaszen (1934-)
- Jacek Łukasiewicz (1934-)
- Edward Balcerzan (1937-)
- Tomasz Burek (1938-)
- Stanisław Barańczak (1946-)
- Julian Kornhauser (1946-)
- Marian Stala (1952-)
- Kinga Dunin (1954-)
- Janusz Drzewucki (1958-)
- Karol Maliszewski (1960-)
- Jarosław Marek Rymkiewicz (1935-)
- Piotr Śliwiński (1962-)
- Przemysław Czapliński (1962-)
- Piotr Kępiński (1964-)
- Konrad Kęder (1965-)
- Dariusz Nowacki (1965-)
- Kazimiera Szczuka (1966-)
- Krzysztof Uniłowski (1967-)
- Marta Mizuro (1970-)
[edytuj] Ważne pojęcia zw. z krytyką literacką
Nowa krytyka (nouvelle critique, new criticism) - Formalizm rosyjski - Czytelnik (reader-oriented theories) - Strukturalizm - Marksizm - Feminizm - Poststrukturalizm - Psychoanaliza - Dekonstrukcja - Postmodernizm - Postkolonializm - Queer theory
