Kozak ukraiński
Z Wikipedii
Kozak ukraiński
Kozacy stanowili trzon armii ukraińskiej. Formacja ta powstała w czasach, gdy Ukraina znajdowała się pod władzą Polski. W wieku XVII i XVIII siły kozackie na Ukrainie liczyły kilka oddziałów: po pierwsze istniała armia hetmańska, po drugie - armia zaporoska (kozaków siczowych), następnie kilka miejscowych pułków kozackich (w rejonach Sumi, Charkowa, Ochtyru, Izjuma i Ostroga), oraz pułków na prawobrzeżnej Ukrainie (stanowiącej część Polski).
Armia hetmańska składała się głównie z pułków kozaków rejestrowych z Kijowa, Mirgorodu, Przyłuk, Perejasławia, Niżynia, Hadziaczu, Lubiania, Staroduba i Czernihowa. Istniały też pułki najemników. Poszczególne pułki różniły się siłą (od 400 do 700 ludzi). Dzieliły się na sotnie pod dowództwem sotnika i jego starszyny (sztabu, obejmującego esauła, oboźnego i chorążego). Sotnia z kolei składała się z kilku kureni, dowodzonych przez atamanów kureniowych. Kozacy byli uzbrojeni w różnorodną broń - szable, muszkiety, pistolety, łuki, sztylety, buzdygany i wekiery. Używali broni zarówno orientalnej, jak i zachodnioeuropejskiej, ale zwykle nie posiadali pancerzy.
