Kościół Opatrzności Bożej we Wrocławiu
Z Wikipedii
Kościół Opatrzności Bożej we Wrocławiu, dawniej znany jako kościół dworski - późnobarokowy kościół ewangelicki wg planów Friedricha Arnolda i Johanna Boumanna, położony przy ul. Kazimierza Wielkiego, obecnie pełni funkcję kościoła katedralnego w diecezji wrocławskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego (luterańskiego) w Polsce. Do roku 1945 należał do kościoła ewangelicko-reformowanego, wrocławską katedrą luterańską był wówczas Kościół św. Elżbiety Ma około 30 m długości, 17,5 m szerokości, zorientowany jest w osi północ-południe. Zbudowany na planie owalu, posiada dwa piętra stylowych empor i ambonę nadołtarzową. Wystrój jest utrzymany w barwie kremowobiałej ze złoceniami. W kościele znajdują się dwie tablice poświęcone żołnierzom niemieckim poległym w latach 1914-1917 oraz tablica upamiętniająca ustanowienie Orderu Krzyża Żelaznego (za ołtarzem) Kościół został poświęcony 27 października 1750. Nazwę dworski uzyskał w 1830 roku z okazji 300-lecia Konfesji Augsburskiej. Wiąże się to z faktem, że obok kościoła znajduje się pałac królewski, od 1750 roku wrocławska rezydencja króla Prus, Fryderyka II Wielkiego.
Zobacz też:
Współrzędne: 51°6' 29" N 17°1' 40" E 
