Kleopatra (film 1934)
Z Wikipedii
| Kleopatra | |
| Oryginalny tytuł | Cleopatra |
| Gatunek filmu | dramat, historyczny, kostiumowy |
| Kraj | USA |
| Data premiery | 5 października 1934 |
| Czas trwania | 102 min. |
| Reżyseria | Cecil B. DeMille |
| Scenariusz | Vincent Lawrence |
| Główne role | Claudette Colbert, Warren William, Henry Wilcoxon |
| Muzyka | Rudolph G. Kopp |
| Zdjęcia | Victor Milner |
| Scenografia | Roland Anderson |
| Kostiumy | Travis Banton |
| Montaż | Anne Bauchens |
| Produkcja | Cecil B. DeMille |
| Dystrybucja | Paramount |
| Język | angielski |
| Od lat | b.o. |
| Nagrody | Oskar w 1935 roku |
| Strona IMDb | |
Kleopatra (ang. Cleopatra) - czarno-biały film dramatyczny, kostiumowy, produkcji amerykańskiej w reżyserii Cecil B. DeMille'a z 1934 roku.
Trzecia z kolei, lecz pierwsza dźwiękowa, choć jeszcze czarno-biała opowieść o losach ostatniej egipskiej królowej, Kleopatry VII i Juliusza Cezara.
Spis treści |
[edytuj] Obsada
- Claudette Colbert - Kleopatra VII
- Warren William - Juliusz Cezar
- Henry Wilcoxon - Marek Antoniusz
- Joseph Schildkraut - Król Herod
- Gertrude Michael - Kalpurnia
- C. Aubrey Smith - Enobarbus
- Arthur Hohl - Brutus
- Irving Pichel - Apollodorus
- Ian Maclaren - Kasjusz
- Ian Keith - Oktawian
- Edwin Maxwell - Caska
- Eleanor Phelps - Charmion
- Leonard Mudie - Pothinos
- Grace Durkin - Iras
- Ferdinand Gottschalk - Glabrio
[edytuj] Ekipa
- Reżyseria - Cecil B. DeMille
- Asystent reżysera - Cullen Tate
- Scenariusz - Vincent Lawrence, Bartlett Cormack, Waldemar Young
- Zdjęcia - Victor Milner
- Muzyka - Rudolph G. Kopp, Milan Roder
- Scenografia - Roland Anderson, Hans Dreier
- Producent - Cecil B. DeMille
- Montaż - Anne Bauchens
- Kostiumy - Travis Banton
- Dźwięk - Franklin Hansen
[edytuj] Nagrody
Film był nominowany do Oskara w 1935 roku i zdobył jedną statuetkę w kategorii "najlepsze zdjęcia".
- 1935 - Victor Milner, Oscar najlepsze zdjęcia
- 1935 - Cecil B. DeMille, (nominacja) Oscar najlepszy film
- 1935 - Anne Bauchens, (nominacja) Oscar najlepszy montaż
- 1935 - Franklin Hansen, (nominacja) Oscar najlepszy dźwięk
- 1935 - Cullen Tate, (nominacja) Oscar, najlepszy asystent reżysera
[edytuj] Fabuła
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Historia Kleopatry VII i upadku Egiptu. Rok 48 p.n.e. W Egipcie trwa walka o władzę pomiędzy Kleopatrą a jej bratem Ptolemeuszem, który nakazuje wypędzić siostrę na pustynię i pod groźbą śmierci nie wracać do Aleksandrii.
Tymczasem do Egiptu, który znalazł się w sferze wpływów Rzymu, zmierza Juliusz Cezar, twórca potęgi imperium. Korzystając z jego obecności, Kleopatra, ukryta w zwoju kobierca ofiarowanego Cezarowi, dostaje się przed jego oblicze. Wykorzystując swe kobiece wdzięki, Kleopatra prosi go o pomoc w odzyskaniu władzy i względną niezależność dla swego kraju, obiecując w zamian rzymskiemu władcy możliwość dotarcia krótszą drogą do Indii.
Jej próby uwiedzenia cezara kończą się fiaskiem i dopiero zabicie niedoszłego zamachowca przekonuje do niej Juliusza. Oboje zostają kochankami. Ich romans niepokoi zwolenników cezara w Rzymie, oraz jego prawowitą żonę Kalpurnię. Mimo ostrzeżeń Juliusz Cezar przywozi Kleopatrę do Rzymu, niewiele sobie robiąc z rad dzielnego i popularnego wśród ludu rzymskiego wodza, Marka Antoniusza. W dniu, w którym ma wystąpić w senacie, Kalpurnia błaga go, by przełożył swoje wystąpienie, gdyż miała zły sen wieszczący cezarowi straszną śmierć. Jej obawy potwierdzają się: Cezar ginie wskutek spisku części senatorów. Zdruzgotana Kleopatra wraca do Egiptu, a tymczasem władzę w Rzymie mają sprawować wspólnie, decyzją senatu, siostrzeniec Juliusza, Oktawian, oraz Marek Antoniusz. Jemu też, jako przywódcy wojskowemu przypada rola pomszczenia Juliusza i ukarania Egiptu. Antoniusz aranżuje spotkanie z egipską królową w nadziei, że zdoła ją pojmać, lecz ona decyduje się podjąć go na statku. Olśniony jej urodą i przepychem, z jakim jest podejmowany, Antoniusz zakochuje się bez pamięci w Kleopatrze. To uczucie przypłaci życiem. Mimo to Kleopatrze nie uda się ochronić Egiptu przed Rzymianami.
[edytuj] Ciekawostki
- Daily Variety relacjonował, iż włoska premiera filmu spotkała się z ogólną krytyką obrazu przez tamtejszych krytyków, jeden z nich nazwał go nawet "parodią i burleską". Również włoska publiczność nie była zachwycona filmem, co było szczególnie widoczne na jego premierze we Włoszech, która nie obyła się bez gwizdów, śmiechów i szyderczych uwag.
- Film ten powstał również w alternatywnej, niemieckiej wersji językowej. W Niemczech jego reżyserią zajmował się Kurt Blemis, a niemieckie dialogi były dziełem Helmuta Brandisa i H. von Lortenbacha.
