Kenny Dalglish

Z Wikipedii

Kenneth Mathieson "Kenny" Dalglish MBE (ur. 4 marca 1951 w Glasgow), szkocki piłkarz i trener piłkarski. Na przełomie lat 70. i 80. był jednym z najskuteczniejszych napastników Liverpoolu, który w tym czasie pięciokrotnie triumfował w ligowych rozgrywkach i trzykrotnie wygrywał Puchar Mistrzów. Jest rekordzistą pod względem liczby meczów i goli (wspólnie z Denisem Lawem) w reprezentacji. Jako szkoleniowiec zdobył trzy tytuły mistrza Anglii – dwa z Liverpoolem i jeden z Blackburn Rovers.

Spis treści 1 Kariera piłkarska 1.1 Kariera klubowa 1.2 Kariera reprezentacyjna 2 Sukcesy piłkarskie 3 Kariera szkoleniowa 4 Sukcesy szkoleniowe

[edytuj] Kariera piłkarska

[edytuj] Kariera klubowa

Uważany jest za jednego z najlepszych piłkarzy szkockich. Grał na pozycji napastnika lub ofensywnego pomocnika.

Po roku występów w Cambernault United, zespołu juniorów Celtiku Glasgow, w 1968 roku 17-letni Dalglish podpisał zawodowy kontrakt z drużyną z Parkhead. Jej menedżerem był wówczas legendarny Jock Stein i pod jego okiem chłopak robił szybkie postępy. W wieku osiemnastu lat był już podstawowym zawodnikiem Celtiku. Kiedy po kilku latach zapytano Steina o najlepszą pozycję dla Dalglisha, ten odparł: Mając w zespole takiego piłkarza nie trzeba się martwić, gdzie powinien grać. Wszystko, co trzeba zrobić, to dać mu koszulkę.

Po przegranym z Feyenoordem Rotterdam finale Pucharu Mistrzów w 1970 roku, doszło do kilku istotnych zmian w kadrze Celtiku. Wówczas Dalglish został kapitanem i liderem drużyny. Był to czas bezwzględnej dominacji The Bhoys w rozgrywkach ligowych i pucharowych w Szkocji. W sierpniu 1977 roku, rozczarowany brakiem sukcesów na arenie międzynarodowej, za 440 tysięcy funtów przeszedł do Liverpoolu.

Bardzo szybko wkomponował się w zespół i umiejętnie zastąpił Kevina Keegana, który odszedł do Hamburger SV. Szkot zbierał bardzo wysokie oceny nie tylko w angielskiej ekstraklasie, ale i w rozgrywkach europejskich. W latach 1978-81 Liverpool dwukrotnie zdobywał Puchar Mistrzów. Po raz trzeci wygrał Ligę Mistrzów w 1984 roku.

W sezonie 1984-85 Dalglish powoli zaczynał tracić miejsce w podstawowej jedenastce. Kiedy myślał o odejściu, od prezesa klubu Johna Smitha dostał propozycję objęcia sterów drużyny Liverpoolu. W maju 1985 roku został grającym menedżerem.

• 1967-68 – Cambernauld United (juniorska filia Celtiku Glasgow)
• 1968-77 – Celtic Glasgow
• 1977-85 – Liverpool FC (Anglia)

[edytuj] Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Szkocji Dalglish zadebiutował 10 listopada 1971 roku, jako rezerwowy, w meczu z Belgią. Potem przyczynił się do awansu drużyny na Mundial 1974. W RFN podopieczni Williego Ormonda, mimo iż nie przegrali żadnego meczu (zwycięstwo nad Zairem, remisy z Brazylią i Jugosławią), odpadli już po fazie grupowej. Do awansu zabrakło im jednej bramki. Znacznie słabiej drużyna narodowa spisała się na mistrzostwach w 1978 roku, choć selekcjoner Ally McLeod zapowiadał zdobycie złotego medalu.

Cztery lata później na Cope del Mundo 1982 trener Jock Stein nie okazywał zbyt wiele sympatii swojemu byłemu podopiecznemu z Glasgow. Dalglish nie wyszedł w podstawowym składzie na mecze z Brazylią i ZSRR. 31-letni zawodnik zaczął myśleć o zakończeniu reprezentacyjnej kariery. Jednak pozostał w kadrze, ale na kolejne mistrzostwa, z powodu kontuzji, już nie pojechał.

W reprezentacji rozegrał 102 mecze (rekord Szkocji). Pożegnał się z nią w listopadzie 1986 roku w spotkaniu z Luksemburgiem.

[edytuj] Sukcesy piłkarskie

• mistrzostwo Szkocji 1972, 1973, 1974, 1976 i 1977, Puchar Szkocji 1972, 1974, 1975 i 1977, Puchar Ligi Szkockiej 1975 oraz finał Pucharu Mistrzów 1970 z Celtikiem Glasgow
• mistrzostwo Anglii 1979, 1980, 1982, 1983 i 1984, Puchar Ligi Angielskiej 1979, 1982, 1983 i 1984, Puchar Mistrzów 1979, 1981 i 1984, finał Pucharu Mistrzów 1985 oraz Superpuchar Europy 1978 z Liverpoolem
• Piłkarz roku 1979 i 1983 w Anglii

• w barwach Celtiku rozegrał 313 meczów i strzelił 167 bramek
• w barwach Liverpoolu rozegrał 482 mecze i strzelił 168 bramek

W reprezentacji Szkocji od 1971 do 1986 roku rozegrał 102 mecze (rekord Szkocji) i strzelił 30 bramek (rekord Szkocji, wspólnie z Denisem Lawem) – starty na Mundialach 1974 (runda grupowa), 1978 (runda grupowa) i 1982 (runda grupowa).

[edytuj] Kariera szkoleniowa

W maju 1985 roku został grającym menedżerem Liverpoolu. Po roku pracy drużyna zdobyła mistrzostwo i Puchar Anglii. W lutym 1991 roku mając realną szansę na powiększenie trofeów, Dalglish zrezygnował z funkcji menedżera. Odejsćie tłumaczył stresem.

Podobnie zareagował, kiedy doprowadził w 1995 roku do mistrzostwa Anglii Blackburn Rovers. Po przekazaniu sterów drużyny Royowi Harfordowi poświęcił się pracy urzędniczej w klubie.

Później na krótko powrócił jeszcze na ławkę trenerską w Newcastle United i Celticu Glasgow .

• 1985-91 – Liverpool FC, grający menedżer
• 1991-95 – Blackburn Rovers
• 1995-96 – Blackburn Rovers, dyrektor sportowy
• 1996-97 – Celtic Glasgow, szef sztabu wyszukującego młode talenty
• 1997-98 – Newcastle United
• 1999-00 – Celtic Glasgow, dyrektor ds. szkolenia
• 2000-00 – Celtic Glasgow

[edytuj] Sukcesy szkoleniowe

• mistrzostwo Anglii 1986, 1988 i 1990 oraz Puchar Anglii 1986 i 1989 z Liverpoolem
• mistrzostwo Anglii 1995 z Blackburn Rovers

• Menedżer roku 1986, 1988 i 1990 w Anglii