Karol Serini

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Karol Serini

Karol Serini (ur. 21 marca 1875 w Tomaszowie Rawskim; zm. 21 października 1931 w Warszawie) - duchowny kościoła ewangelicko-ausburskiego, profesor na wydziale Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego i wolnomularz. Autor prac "Masoneria" oraz "Symbol w wolnomularstwie".

Spis treści

1 Życiorys
- 1.1 Duchowny
- 1.2 Wolnomularz
2 Bibliografia

[edytuj] Życiorys

[edytuj] Duchowny

Karol Serini w 1898 roku ukończył studia teologiczne na Uniwersytecie w Doparcie. W Warszawie, w maju 1899 roku, został ordynowany na duchownego przez ks. bp Juliusza Burschego. Do 1919 roku zajmował się pracą parafialną. Rozpocząl ją jako wikariusz w Pabianicach, następnie prowadził działalność duszpasterską w parafii św. Trójcy w Łodzi, a w latach 1901-1905 pełnił funkcję proboszcza parafii w Stawiszynie. 29 maja 1905 roku został wybrany na stanowisko proboszcza parafii w Zgierzu, jako następca ks.Ernesta Burschego. Urzędowanie rozpoczął 30 lipca. Duszpasterzem zgierskich ewangelików był przez 15 lat. W tym okresie m.in. założył męski chór Concordia oraz liczne grupy parafialne dla różnych grup wiekowych. W okresie pierwszej wojny światowej zaczęto utrudniać mu pracę, gtyż deklarował się Polakiem. W 1920 roku złożył rezygnację ze stanowiska proboszcza i opuścił Zgierz. Tego samego roku wyjechał do Bazylei na roczne stypendium i uzyskał tytuł profesorski. W kwietniu 1922 roku na prośbę bp. Burshego objął kierownictwo nad Katedrą Teologii Systematycznej na Fakultecie Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego.

[edytuj] Wolnomularz

Przed rokiem 1929 Karol Serini, jako jedyny znany kapłan, został inicjowany do warszawskiej loży wolnomularskiej "Wolność Przywrócona". Był autorem prac, będących próbą analizy wolnomularstwa od strony zarówno historycznej, jak i teoretycznej. Praca pt. "Masoneria", omawiająca pochodzenie i rozwój wolnomularstwa, została pierwotnie opublikowana w 1929 roku, w numerach 4,5 i 6 pisma "Jednota", wydawanego przez kościół ewangelicko-reformowany. W 1934 roku tekst został włączony do pośmiertnie wydanego dzieła "Życie, nauka, religia", będącego zbiorem artykułów Seriniego. Druga, niedokończona praca pt. "Symbol w wolnomularstwie", wygłoszona pierwotnie jako lożowa "deska", stanowi przekaz o charakterze filozoficznym, tłumaczący pojmowanie rzeczywistości przez "sztukę królewską" za pomocą języka symboli i alegorii, oraz uzasadniający pokrótce potrzebę działania polskiej masonerii już w XVIII wieku. Tekst został wydany w 1933 roku przez - jak podaje sama książka - "Grono przyjaciół i uczniów [...] dla uczczenia pamięci Jego". Obie prace publikowane były w 1992 roku w pierwszym numerze czasopisma historycznego "Ars Regia".