Karlsruhe Hauptbahnhof
Z Wikipedii
| Karslruhe Hauptbahnhof | |
 Wejście główne dworca |
|
| Dane podstawowe | |
| Liczba peronów | 8 + 4 na placu przeddworcowym + 1 zamknięty |
| Liczba torów | 15 + 4 na placu przeddworcowym + 3 zamknięte |
| Kasy | ReiseZentrum |
| Przejście podziemne | 2 |
| Historia | |
| Data budowy | 1910-1913 |
| Linie przechodzące przez stację | |
| Linia do Bruchsal, Heidelberga i Mannheim (stara kolej badeńska) | |
| Linia do Rastatt i Bazylei przez Ettlingen (stara kolej badeńska) | |
| Linia do Rastatt przez Forchheim (kolej strategiczna) | |
| Linia do Mannheim przez Graben (kolej strategiczna) z odgałęzieniem do Spiry | |
| Linia do Landau | |
| Linia do Pforzheim i Stuttgartu | |
| Linia do Bretten i Heilbronnu | |
| Linia do Ettlingen i Bad Herrenalb (Albtalbahn) | |
Karlsruhe Hauptbahnhof - główny dworzec kolejowy badeńskiego miasta Karlsruhe, położony na południe od śródmieścia.
Spis treści |
[edytuj] Historia
[edytuj] Stary dworzec
Początkowo, gdy zbudowano główną kolej badeńską (z Mannheim do Bazylei), zaprojektowany przez Friedricha Eisenlohra dworzec w Karlsruhe powstał około 500 m na południe od Rynku, koło bramy miejskiej Ettlinger Tor. Został otwarty 1 kwietnia 1843 i posiadał dwie krawędzie peronowe. Od początku był dworcem przelotowym. Na południe od dworca powstała lokomotywownia, zaś na wschód - tereny dworca towarowego[1]. Początkowo szerokość toru wynosiła 1600 mm, po kilku latach nietypową linię przebudowano i rozpoczęto budowę dalszych. Tory przebiegały na poziomie terenu, powstałe z czasem dalsze linie posiadały ze względu na bliskość zabudowy niewielkie promienie skrętu. Ponieważ oczekiwanie na przejazdach kolejowych było bardzo uciążliwe[2], a sam nieduży dworzec nie odpowiadał już potrzebom znacznie powiększonego miasta, zdecydowano się na budowę nowego. Rozważano budowę estakady kolejowej przez miasto lub poprowadzenie torów w zagłębieniu, najkorzystniejszy okazał się wariant przeniesienia dworca i zmiany biegu linii kolejowych w mieście. Po przeniesieniu dworca stary budynek przekształcono w halę targową, a po jej zburzeniu w latach 60. zbudowano w tym miejscu Badeński Teatr Państwowy.
[edytuj] Nowy dworzec
Obecny dworzec został wzniesiony około 2 km na południe od dotychczasowego i nieopodal zbudowanego kilkanaście lat wcześniej na tzw. linii strategicznej dworca przetokowego. Budowa dworca według planów Augusta Stürzenackera trwała od 1910, a w nocy z 22 na 23 października 1913 został włączony do ruchu. Dworzec i jego rozjazdy zajęły tereny należące wcześniej do gminy Beiertheim, a także część Ogrodu Miejskiego i tzw. Ogrodów za Łaźnią Stefanii, w którym wycięto najstarszą wówczas w Europie topolę kanadyjską. Perony dworca ulokowano na nasypie, z dostępem poprzez tunel pieszy. Poprzecznie do osi tunelu, po północnej (miejskiej) stronie torów ulokowano halę wejściową z poczekalniami i kasami. Budynek łączy w sobie cechy secesji i neoklasycyzmu. Drugie przejście podziemne, dla podróżnych przyjeżdżających, zbudowano na wschodnim krańcu peronów. Pięcionawowa hala peronowa, wzorowana na zbudowanej kilka lat wcześniej na dworcu we Wrocławiu, przekrywa pięć peronów wyspowych. Na południe od niego istniał początkowo jeden peron odkryty. Na wschód od dworca powstał budynek poczty dworcowej, zaś na zachód - dodatkowe perony czołowe, a także dworzec kolei wąskotorowej Albtalbahn. Budynki hoteli i restauracji na zaprojektowanym wraz z dworcem i otoczonym arkadami placu przeddworcowym tworzą harmonijną całość w stylu typowym dla ostatnich lat przed I wojną światową. Tydzień przed uruchomieniem dworca otwarto dwie linie tramwajowe, wjeżdżające na plac z północy i północnego wschodu.
Po II wojnie światowej, w której dworzec nie ucierpiał, przebudowano plac przeddworcowy - zbudowano przejście podziemne, zmodernizowano przystanki tramwajowe. W końcu lat 90. przejście podziemne zamknięto, a ruch na placu uspokojono. Na samym dworcu zbudowano jeszcze jeden peron przelotowy, zaś po wprowadzeniu tramwaju dwustystemowego i rampy łączącej na zachód od dworca sieć kolejową i tramwajową zlikwidowano część peronów czołowych. Dwa perony przedłużono w kierunku wschodnim i nieco podwyższono, przystosowując do ruchu pociągów ICE.
[edytuj] Znaczenie komunikacyjne
Przez dworzec przejeżdża w dni powszednie około 150 pociągów dalekobieznych, głównie linie ICE i IC na trasie nadreńskiej[3], a także ze Straßburga do Stuttgartu. Ponadto na Dworcu Głównym w Karlsruhe rozpoczynają swój bieg liczne pociągi regionalne i przyspieszone, kursują także linie kolei miejskiej obsługiwane przez Deutsche Bahn i Albtal-Verkehrs-Gesellschaft. Linie tramwaju dwusystemowego i miejskiego korzystają z czterech peronów na placu przeddworcowym[4]. Według danych kolei z dworca korzysta codziennie około 55 tys. podróżnych.
Na południe od dworca pasażerskiego znajduje się południowy plac przeddworcowy. Długo niezagospodarowany, mieści obecnie (2006) dworzec autobusów dalekobieżnych. Planowana jest zabudowa okolic placu, mają powstać m.in. dwa wieżowce.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Dworzec ten działał do początku lat 90. XX wieku.
- ↑ Z pieszego przejścia podziemnego na zachód od dworca oraz z wiaduktu nad torami w ciągu Hirschstraße korzystano bardzo niechętnie - w pierwszym przypadku ze względu na złe oświetlenie, zaś w drugim z powodu zadymienia pojazdów na wiadukcie przez przejeżdżające lokomotywy.
- ↑ Nadreńska trasa prowadząca ze Szwajcarii do Frankfurtu nad Menem i dalej do Rotterdamu, częściowo czterotorowa, należy do najbardziej obciążonych ruchowo szlaków kolejowych Europy
- ↑ Kursy z placu wyszczególnione są w rozkładzie jazdy pociągów, perony na placu określane są jako A, B, C i D. Oficjalna nazwa placu brzmi Bahnhofplatz (plac Dworcowy), jednak rozkład podaje powszechnie używaną nazwę Bahnhofsvorplatz
