Karabin maszynowy SzKAS
Z Wikipedii
| Szpitalnego-Komarnickiego Awiacjonnyj Skorostrelnyj (SzKAS) | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo | ZSRR |
| Rodzaj | lotniczy karabin maszynowy |
| Historia | |
| Prototypy | 1930 - 1932 |
| Produkcja seryjna | lata 30. XX wieku - ?? |
| Dane techniczne | |
| Kaliber | 7,62 mm |
| Nabój | 7,62 x 54 mm R (zmodyfikowana wersja o silniejszym ładunku prochowym) |
| Wymiary | |
| Masa | |
| karabinu właściwego | 10,5 kg |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 825 m/s |
| Szybkostrzelność teoretyczna | 1800 strz./min |
SzKAS (ros. ШКАС) - radziecki lotniczy karabin maszynowy kalibru 7,62 mm. Nazwa jest skrótem od Szpitalnego-Komarickiego Awiacjonnyj Skorostrielnyj - Szybkostrzelny, Lotniczy (konstrukcji) Szpitalnego i Komarickiego.
Po wprowadzeniu pod koniec lat 20. do uzbrojenia radzieckiego lotnictwa lotniczej wersji rkm-u DP, karabinu maszynowego DA, rozpoczęto w ZSRR prace nad nowym karabinem maszynowym projektowanym od początku jako broń lotnicza. Nowy karabin maszynowy miał być lżejszy od DA, a przy tym miał mieć zdecydowanie większą szybkostrzelność.
W latach 30. SzKAS stał się podstawowym uzbrojeniem strzeleckim radzieckich samolotów wypierając karabiny maszynowe DA. Produkowano go w wersjach przeznaczonych do montażu w skrzydłach, wieżyczkach strzeleckich oraz wersji zsynchronizowanej. W 1937 roku powstała zmodernizowana wersja SzKASa, Ultra-SzKAS o szybkostrzelności zwiększonej do 3000 strz./min.
Dopiero w drugiej połowie II wojny światowej SzKAS zaczął być w nowo produkowanych samolotach wypierany przez bronie większego kalibru i o wyższej skuteczności rażenia, jak wkm UB.
