Karabin SWT
Z Wikipedii
| SWT-40 | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo | ZSRR |
| Rodzaj | karabin samopowtarzalny |
| Historia | |
| Prototypy | 1940 |
| Produkcja seryjna | 1940 - 1945 |
| Dane techniczne | |
| Kaliber | 7,62 mm |
| Nabój | 7,62 x 54 mm R |
| Magazynek | 10 nab. |
| Wymiary | |
| Długość | 1266 mm |
| Długość lufy | 610 mm |
| Masa | |
| broni | 3,9 kg (bez magazynka), 4,51 kg (karabin załadowany) |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 840 m/s |
| Szybkostrzelność praktyczna | ~25 strz./min |
| Zasięg max. | 1500 m |
SWT - karabin samopowtarzalny skonstruowany w ZSRR.
W 1938 roku w ZSRR przeprowadzono konkurs na karabin samopowtarzalny, następcę karabinów powtarzalnych Mosin wz.1891/30 i niezbyt udanego karabinu automatycznego AWS. Zwycięzcą konkursu został Fiodor Tokariew.
Jego karabin został przyjęty do uzbrojenia w 1938 roku. W następnym roku wyprodukowano krótką serię karabinów oznaczonych jako SWT-38. Były one testowane w warunkach bojowych w czasie wojny zimowej. Efektem testów było wprowadzenie do produkcji w 1940 roku zmodernizowanej wersji karabinu Tokariewa oznaczonej jako SWT-40. Jednocześnie rozpoczęto wytwarzanie snajperskiej wersji SWT-40 wyposażonej w celownik optyczny PU.
Produkcja nowego karabinu okazała się znacznie trudniejsza niż starego Mosina, okazało się także że żołnierze Armii Czerwonej wykazują zbyt małą dbałość o broń w rezultacie czego karabiny SWT w ich rękach często się zacinały. W efekcie karabiny SWT stanowiły stosunkowo niewielką część broni długiej używanej przez wojska radzieckie i nigdy nie zastąpiły starszych wzorów.
Po ataku niemieckim na ZSRR w 1941 roku spora ilość SWT dostała się w ręce żołnierzy niemieckich. Otrzymały one oznaczenia Selbstladegewehr 258(r) (SWT-38), Selbstladegewehr 259(r) (SWT-40) i Selbstlade-Zielfernrohrgewehr 260(r) (SWT-40 z celownikiem PU).
W 1942 roku zaprzestano produkcji karabinu SWT-40 w wersji wyborowej.
Produkcję SWT zakończono w 1945, po rozpoczęciu produkcji karabinu samopowtarzalnego SKS.
[edytuj] Opis techniczny
Karabin SWT-40 był bronią samopowtarzalną. Automatyka broni działała na zasadzie odprowadzania gazów prochowych, tłok gazowy o długim skoku, zamek ryglowany przez przekoszenie. Broń strzelała z zamka zamkniętego. Mechanizm spustowy z możliwością strzelania ogniem pojedynczym. Zasilanie z pudełkowych magazynków o pojemności 10 naboi . Przyrządy celownicze składają się z muszki i celownika krzywiznowego (ze szczerbiną).
| Broń strzelecka armii radzieckiej z okresu II wojny światowej | |
|---|---|
| Pistolety i rewolwery | Pistolety maszynowe |
| TT | Nagant | PPD | PPSz | PPS |
| Karabiny i karabinki | |
| Fiodorow | Mosin wz. 1891/30, wz. 38, wz. 44 | SWT | AWS | |
| Karabiny maszynowe i inna broń zespołowa | |
| rkm DP i DPM | ckm Maxim wz. 1910 | ckm DS-39 | ckm SG-43 | wkm DSzK | kbppanc PTRD | kbppanc PTRS | |
| Granaty ręczne | |
| F-1 | RGD-33 | RG-42 | RPG-40 | RPG-43 | RPG-6 | |
