Joshua Pim
Z Wikipedii
Joshua Pim (ur. 20 maja 1869 w Bray, zm. 15 kwietnia 1942 w Dublinie), tenisista irlandzki, zwycięzca Wimbledonu.
Pim był z wykształcenia lekarzem. W 1890 należał do grupy zawodników, nazwanych żartobliwie "irlandzką inwazją na Wimbledon" - tytuły singlowe przypadły Helenie Rice i Willoughby Hamiltonowi, a Pim w parze z Frankiem Stokerem triumfował w deblu panów. Rok później Pim, mimo kontuzji ręki, doszedł do finału turnieju pretendentów (All Comers), przegrywając z Wilfredem Baddeleyem w czterech setach. Do obrony tytułu w 1891 nie przystąpił chory Willoughby Hamilton, mający zagwarantowany udział we właściwym finale (challenge round), w związku z czym w większości statystyk wimbledońskich Pim figuruje jako finalista tej edycji.
W latach 1891-1894 Joshua Pim nieprzerwanie toczył na Wimbledonie decydujące mecze z Wilfredem Baddeleyem. W 1892 ponownie przegrał (tym razem we właściwej challenge round), ale w 1893 i 1894 to on był górą, pierwszy mecz wygrywając w czterech, a drugi w trzech setach. W 1895 Pim nie mógł wystąpić w turnieju i tytuł ponownie przypadł Baddeleyowi, który w finale All Comers pokonał pochodzącego z Australii Wilberforce Eavesa.
Sukcesy deblowe Pima na Wimbledonie nie zakończyły się na wygranej w 1890. Wprawdzie rok później przegrał w challenge round z braćmi Baddeleyami (Wilfredem i Herbertem), ale w 1893 odzyskał tytuł (ponownie ze Stokerem), po pokonaniu Harolda Barlowa i Ernesta Lewisa. W 1894 Irlandczycy nie bronili tytułu deblowego. W parze z Haroldem Mahony'm Pim doszedł do finału turnieju pretendentów w 1892 (kiedy na rok przerwał współpracę ze Stokerem), ale przegrał z Lewisem i Barlowem.
Poza Wimbledonem Joshua Pim triumfował trzykrotnie w mistrzostwach Irlandii (1893, 1894, 1895). W połowie lat 90. zawiesił swą karierę i skoncentrował się na pracy lekarza. Powrócił do tenisa w 1902, kiedy niespodziewanie zajął miejsce Laurie Doherty'ego w reprezentacji Wysp Brytyjskich w Pucharze Davisa. Występ reprezentacyjny Pima, pod pseudonimem "Mr X", nie wypadł okazale - przegrał oba swoje mecze, z Malcolmem Whitmanem i Williamem Larnedem, czym przesądził o porażce Brytyjczyków z Amerykanami.
Wysoko cenił grę Pima znany amerykański dziennikarz tenisowy Wallis Myers, który pisał: "Mając swój dobry dzień Pim był prawie nie do pokonania, posyłając piłki z bezbłędną precyzją tam gdzie chciał".
Osiągnięcia w turnieju wimbledońskim:
- gra pojedyncza:
- wygrane 1893, 1894, finały 1891 (All Comers), 1892
- gra podwójna:
- wygrane 1890, 1893, finał 1891 (wszystkie z Frankiem Stokerem)
Występy w challenge round na Wimbledonie:
- 1891 - 4:6, 6:1, 5:7, 0:6 z Wilfredem Baddeleyem (All Comers)
- 1892 - 6:4, 3:6, 3:6, 2:6 z Wilfredem Baddeleyem
- 1893 - 3:6, 6:1, 6:3, 6:2 z Wilfredem Baddeleyem
- 1894 - 10:8, 6:2, 8:6 z Wilfredem Baddeleyem
Źródła:
- Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
- Zbigniew Dutkowski, T - jak tenis, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1979
- Martin Hedges, The Concise Dictionary of Tennis, Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978
