Wilberforce Eaves
Z Wikipedii
Wilberforce Vaughan Eaves (ur. 10 grudnia 1867, zm. ?), tenisista brytyjski, finalista Wimbledonu i mistrzostw USA, medalista olimpijski.
Pochodził z Australii, ale reprezentował barwy brytyjskie. Z wykształcenia był lekarzem. W 1895 osiągnął finał turnieju pretendentów (All Comers) na Wimbledonie, przegrywając z Wilfredem Baddeleyem mimo prowadzenia 2:0 w setach. Ze względu na fakt, że w Wimbledonie 1895 nie wziął udziału obrońca tytułu, a zarazem nominalny uczestnik właściwego finału (tzw. challenge round) Joshua Pim, Eaves figuruje w statystykach jako finalista. W tym samym roku w parze z Ernestem Lewisem Eaves doszedł ponadto do finału debla, gdzie także poniósł porażkę z Wilfredem Baddeleyem oraz jego bratem bliźniakiem Herbertem. Przegrywał jeszcze dwukrotnie wimbledońskie finały pretendentów - w 1896 z Haroldem Mahony'm, w 1897 z Reggie Doherty'm.
W 1897 wziął udział w międzynarodowych mistrzostwach USA (obecne US Open), rozgrywanych wówczas w Newport (Rhode Island). W finale turnieju pretendentów pokonał innego Brytyjczyka Harolda Nisbeta 7:5, 6:3, 6:2, ale w challenge round uległ w pięciu setach Amerykaninowi Robertowi Wrennowi.
Z innych sukcesów turniejowych Eavesa na uwagę zasługują trzykrotne halowe mistrzostwo Wielkiej Brytanii (1897 w finale z Ernestem Lewisem, 1898 w finale z Laurie Doherty'm, 1899 w finale z Haroldem Mahony'm), mistrzostwo Irlandii (1897), mistrzostwo Walii (1895). W 1895 w finale halowych mistrzostw Wielkiej Brytanii nie sprostał Lewisowi, w 1892 przegrał z legendarnym wimbledońskim dżentelmenem Haroldem Barlowem w finale mistrzostw Południowej Anglii w Eastbourne. Z powodzeniem rywalizował także na kontynencie, dochodząc do finałów w Monte Carlo w 1901 (porażka z Laurie Doherty'm) i 1908 (porażka z Tony Wildingiem).
W 1908, już w wieku 40 lat, zdobył brązowy medal na olimpiadzie w Londynie w grze pojedynczej na kortach trawiastych. Na tych samych igrzyskach w turnieju halowym zajął w grze pojedynczej 4. miejsce.
Występy w challenge round na Wimbledonie i mistrzostwach USA:
- Wimbledon 1895 - 6:4, 6:2, 6:8, 2:6, 3:6 z Wilfredem Baddeleyem (All Comers)
- mistrzostwa USA 1897 - 6:4, 6:8, 3:6, 6:2, 2:6 z Robertem Wrennem
