Joseph Fouché
Z Wikipedii
Joseph Fouché, książę Otranto (ur. 21 maja 1759 w Le Pellerin koło Nantes w Loire-Atlantique, Francja, zm. 25 grudnia 1820 w Trieście, Włochy) - francuski polityk, członek Konwentu w okresie rewolucji francuskiej, zgniótł powstanie w Lyonie. Jako wszechwładny minister policji pracował dla Napoleona I Bonapartego. Zdymisjonowany z funkcji w 1809 roku uciekł z Paryża, przejmując za razem zarząd Ilirii. Po klęsce cesarza bezskutecznie usiłował wdać się w łaski Ludwika XVIII. Po powrocie Napoleona z Elby znowu zajął stanowisko ministra policji, konspirując jednocześnie z Ludwikiem XVIIIi Klemensem Metternichem. Po upadku cesarza w 1815 roku został prezydentem rządu tymczasowego, a później ministrem policji. Zaraz po tym jednak został mianowany nieistotynym ambasadorem w Dreźnie (będący u władzy rojaliści nie mogli mu wybaczyć głosu za śmiercią Ludwika XVI), a następnie oskarżono go o królobójstwo i skazano na dożywotnią banicję.