Joanna z Nawarry (królowa Anglii)
Z Wikipedii
Joanna z Nawarry, ang. Joanna of Navarre (ur. ok. 1370, zm. 10 czerwca 1437), córka króla Nawarry - Karola II Złego i Joanny Francuskiej (córki króla Francji Jana II Dobrego i Bonny Luksemburskiej). Księżna Bretanii w latach 1386 - 1399 i królowa Angli w latach 1303 - 1313.
[edytuj] Pierwsze małżeństwo
2 października 1386, Joanna poślubiła Jana V, księcia Bretanii. Mieli oni 9 dzieci:
- Joanna Bretońska (1387 – 1388),
- nieznana z imienia córka (1388),
- Jan VI (1389–1442), książę Bretanii,
- Maria Bretońska (1391 – 1446), pani La Guerche, w 1398 poślubiła Jana I d'Alençon,
- Małgorzata Bretońska (1392 – 1428), pani Guillac, w 1407 poślubiła Alana IX, wicehrabiego Rohan i hrabiego Porhoët,
- Artur III (1393 – 1458), książę Bretanii,
- Gilles Bretoński (1394 – 1412), pan Chantocé i Ingrande,
- Ryszard Bretoński (1395 – 1438), hrabia Benon, Étampes i Mantes, w 1423 poślubił Małgorzatę Orleańską, hrabinę Vertus (córkę Ludwika de Valois, księcia Orleanu),
- Blanka Bretońska (1397 – po 1419), w 1407 poślubiła Jana IV, hrabiego Armagnac.
Pierwszy mąż Joanny zmarł 1 listopada 1399. Joanny była wdową tylko przez 4 lata.
[edytuj] Drugie małżeństwo
7 lutego 1403 poślubiła owdowiałego króla Anglii Henryka IV Lancastera. Nie mieli oni dzieci, ale Joanna opiekowała się dziećmi Henryka z jego pierwszego małżeńswta - podczas sprzeczek Henryka z synem, zawsze brała stronę przyszłego Henryka V Lancastera.
Podczas panowania jej pasierba Henryka V, została ona oskarżona o rzucanie uroków i próbę jego otrucia. Została uwięziona na około 4 lata w Pevensey Castle, w Sussex. Po uwolnieniu żyła dalej w ciszy i spokoju, przeżyła krótkie ponowanie Henryka V i żyła podczas panowania jego syna - Henryka VI Lancastera. Została pochowana obok swojego drugiego królewskiego męża w katedrze w Canterbury.
