Jan Otrębski
Z Wikipedii
Należy w nim poprawić: napisanie tekstu w formie ciągłej zamiast wyliczania wydarzeń.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Jan Szczepan Otrębski (1889-1971) wybitny polonista i językoznawca.
Urodził się 8 grudnia 1889 w Pilicy w powiecie olkuskim, w województwie kieleckim.
Studiował na Uniwersytecie Warszawskim. Początkowo medycynę, ale po 2 miesiącach przeniósł się na wydział historyczno-filologiczny wybierając specjalność - sekcję słowiańską.
Jego praca napisana w wakacje 1912 roku "Zarys białoruskich gwar gubernii Wileńskiej" przyniosła mu w 1913 roku złoty medal oraz zwolnienie z obowiązku pisania pracy kandydackiej (kończącej normalnie studia).
Po wyjeździe do Lipska na stypendium wrócił i objął katedrę historii języka polskiego na UW.
W Lipsku poznał wybitnego językoznawcę Windischa i zaimponował mu własnymi przemyśleniami na temat historii sanskrytu. Wynikiem tego było otwarcie przewodu doktorskiego "Losy połączeń ss w sanskrycie".
Prace przerwała wojna i prześladowania zagranicznych studentów. Wyjechał z Lipska (gdzie pracował fizycznie aby utrzymać siebie i żonę) do Kalisza gdzie został nauczycielem w gimnazjum (w latach 1916-1921).
W tym czasie dalej rozwiązywał problemy językoznawcze.
Po przejrzeniu ich Rozwadowski zaproponował Otrębskiemu doktoryzowanie się u siebie na Uniwersytecie Jagielońskim.
W 1920 otrzymuje tytuł doktora filozofii za pracę "Przyczynki do gramatyki porównawczej języków indoeuropejskich".
W 1921 zostaje zastępcą profesora językoznawstwa indoeuropejskiego i filologii sanskryckiej w Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie.
W 1924 zdobywa habilitację u Rozwadowskiego w UJ.
W tym samym roku zostaje mianowany profesorem nadzwyczajnym.
Od 1928 roku współpracuje z Komisją Językową PAU w Komitecie Ortograficznym.
W 1930 zostaje profesorem zwyczajnym.
15 kwietnia 1934 zostaje członkiem korespondentem PAU.
Zostaje dziekanem wydziału humanistycznego Uniwersytetu Stefana Batorego.
Mimo wojny w 1944 obejmuje kierownictwo katedry językoznawstwa.
Jest też członkiem Instytutu Języka Litewskiego i uczestniczy w opracowaniu Słownika języka litewskiego. (lituanistyka była jedną z jego największych pasji. w 1958 otrzymał od Rady Państwa PRL krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski za monumentalną trzytomową Gramatykę Języka Litewskiego.
Była to pierwsza tak poważna praca na ten temat i sami Litwini żartowali, że potrzebowali Polaka żeby im to usystematyzował.
Jego studentami byli między innymi:
- Maria Renata Mayenowa
- Irena Sławińska
- J. Trypućko
- Czesław Zgorzelski
oraz znany pisarz i publicysta Jerzy Putrament.
W 1945 roku profesor Otrębski przeniósł się do Poznania.
Na Uniwersytecie Adama Mickiewicza objął katedrę slawistyki a w 1947 nowo utworzoną katedrę filologii bałtyckiej.
Na stanowisku pozostał do roku 1960 - chwili przejścia na emeryturę.
Zmarł 26 kwietnia 1971 w Poznaniu, gdzie został pochowany.
Był ceniony na całym świecie. Wykładał między innymi w Berlinie, Moskwie, Pradze, Uppsali, Sztokholmie i Wiedniu.
W 1949 zainicjował międzynarodowe czasopismo "Lingua Posnaniensis".
Zajmował się także popularyzowaniem językoznawstwa przez odczyty i publikacje popularnonaukowe.
Opublikował przeszło 300 prac naukowych i popularnonaukowych.Otrebski's genealogy in the history of this article.
