Jan Mastalerz
Z Wikipedii
Jan Mastalerz (ur. 23 maja 1894 w Warszawie) – pułkownik Armii Czerwonej. Od 1944 do 1946 naczelny prokurator wojskowy.
W latach 1913-1915 ślusarz w Warszawie oraz pracownik stacji kolejowej Warszawa-Praga. Ewakuowany w głąb Rosji. Pracował na kolei w Pskowie i Piotrogrodzie do 1917.
W latach 1919-1939 był sedzią sądów wojskowych Armii Czerwonej, m.in. jako:
- przewodniczący Trybunału Wojennego 45. DP
- zastępca przewodniczącego Trybunału Wojennego 6. Korp. Piech.
- członek kolegium Trybunału Floty Bałtyckiej
Następnie prokurator 16. Białoruskiego Korpusu oraz pomocnik prokuratora garnizonu miasta Baku. Od 1925 prokurator Prokuratury Wojskowej Armii Czerwonej. Ukończył specjalny kurs w Akademii Wojskowej im. Frunzego w Moskwie. Prokurator Prokuratury Specjalnego Korpusu Kolejowego od 1938 do lipca 1941.
Po agresji III Rzeszy na Związek Radziecki powołany na stanowisko prokuratora Wojskowej Prokuratury w Jarosławiu.
15 lutego 1944 oddelegowany do służby w Wojsku Polskim - początkowo jako prokurator Prokuratury Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. Naczelny prokurator wojskowy od 2 września 1944 do stycznia 1946. Następnie I zastępca prezesa Naczelnego Sądu Wojskowego do marca 1947. Powrócił do ZSRR 21 marca 1947.
Syn Ignacego Mastalerza.
[edytuj] Bibliografia
- Krzysztof Szwagrzyk, Prawnicy czasu bezprawia: sędziowie i prokuratorzy wojskowi w Polsce 1944-1956, Kraków, Wrocław 2005, Instytut Pamięci Narodowej - Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, Towarzystwo Naukowe Societas Vistulana, ISBN 83-88385-65-8.
Jan Mastalerz • Henryk Holder • Antoni Skulbaszewski • Stanisław Zarakowski • Marian Ryba • Lucjan Czubiński • Kazimierz Lipiński • Józef Szewczyk • Henryk Kostrzewa
