Jan Golka

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Jan Golka (ur. 18 marca 1918 r. w Permie w Rosji, zm. 23 czerwca 1973 r. w Kielcach) - członek Narodowych Sił Zbrojnych i Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, ps. "Klemens", "Łukasz".

W 1920 r. rodzina Golków powróciła z Rosji do Polski i zamieszkała w Kielcach. W 1939 r. J. Golka ukończył gimnazjum im. Śniadeckich. Następnie przeszedł obowiązkową służbę wojskową w Szkole Podchorążych Artylerii Konnej we Włodzimierzu Wołyńskim. Wkrótce zdał egzamin na Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej, ale nie zdążył rozpocząć studiów wskutek napaści Niemiec na Polskę. Uczestniczył w wojnie obronnej 1939 r., a po jej zakończeniu powrócił do Kielc. W początkowym okresie okupacji kontynuował podziemne studia. W poł. 1943 r. zaangażował się w działalność konspiracyjną. W listopadzie 1943 r. objął funkcję zastępcy szefa Oddziału VI (propaganda) Okręgu kieleckiego NSZ. Po rozłamie w NSZ na tle scalenia z AK w kwietniu 1944 r., został szefem Oddziału VI KG NSZ-ZJ. Jednocześnie był redaktorem pism "Nowa Polska" i "Chrobry Szlak". Działalność tą prowadził do stycznia 1945 r. Po wkroczeniu wojsk sowieckich, uprzedzony o możliwym aresztowaniu, wyjechał do Poznania, gdzie został jednak aresztowany przez NKWD i wywieziony na Wschód. Do Polski wrócił w listopadzie 1945 r. i od razu zaangażował się w działalność podziemia niepodległościowego. Jednocześnie rozpoczął studia. W styczniu 1946 r. został szefem Oddziału VI (propagandy) KG NZW. W kwietniu 1946 r. został jednak ponownie aresztowany i przeszedł półtoraroczne śledztwo. W procesie członków KG NZW w 1948 r. został skazany na 12 lat więzienia. Po amnestii jego wyrok został skrócony do 8 lat, które przesiedział w więzieniu we Wronkach. Po wyjściu na wolność w 1954 r. nie mógł kontynuować studiów i rozpoczął pracę jako artysta-plastyk, scenograf i wreszcie kierownik Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach. Opublikował także kilka tomików wierszy. Zmarł 23 czerwca 1973 r.