Izoterma eksponencjalna
Z Wikipedii
Izoterma eksponencjalna lub izoterma eksponencjalna Jarońca to izoterma adsorpcji na mikroporowatych ciałach stałych:
![\theta = \exp \left[ -\sum_{j=1}^{k} B_{j}(RT)^{j}\ln^{j}(p_{o}/p)\right]](../../../math/a/0/a/a0ade7a6dd4ca7c92c1a26100186d4e7.png)
Jest to rozwinięcie w szereg potęgowy, ale nie adsorpcji czy adsorpcji względnej, lecz logarytmu adsorpcji względnej. Odpowiada to rozwinięciu w szereg potęgowy względem potencjału adsorpcyjnego - RT ln(p/po), a jednocześnie gwarantuje uzyskania poprawnego zachowania izotermy przy wysokich ciśnieniach bez względu na parametry dopasowania:
Jak łatwo zobaczyć, dla p≤po mamy lnθ≤0 a więc θ≤1.
Izoterma eksponencjalna jest elastyczna - może łatwo opisać układy adsorpcyjne o właściwościach pośrednich pomiędzy izotermą Freundlicha, DR czy izotermą DA o dowolnym wykładniku. Bardziej ogólnym równaniem izotermy jest całkowe równanie Stoeckliego, którego dodatkową zaletą jest prostsza interpretacja parametrów izotermy dzięki rozdzieleniu efektów związanych ze strukturą adsorbentu oraz tych związanych z samym modelem adsorpcji w mikroporach (zob. teoria objętościowego zapełniania mikroporów, TOZM).
