Izajasz (Biblia)
Z Wikipedii
Izajasz (hebr. ישׁעיהו, Jeszaja) (ur. ok. 765, zm. do 701 p.n.e.) - jeden z największych proroków Starego Testamentu, którego proroctwa przedstawia Księga Izajasza.
Syn Amosa (różnego od proroka znanego z Księgi Amosa). W 739 p.n.e. doznał wizji narodów, które wstąpią na górę Syjon, co doprowadzi do trwałego pokoju (Iz 2,4 swe miecze przekują na lemiesze). Ta wizja stanowiła powołanie na proroka. Misja proroka oznaczała walkę o czystość monoteistycznej religii, nawoływanie do wierności Bogu oraz pokuty, piętnowanie wad i zapowiedzi nadchodzących wydarzeń politycznych.
Żył w Jerozolimie, był doradcą królów Achaza i Ezechiasza.
Znany przede wszystkim ze swojego mesjanizmu; zapowiadał nadejście Mesjasza o imieniu Emmanuel (z hebrajskiego 'immanu 'el - Bóg jest z nami).
 |
ojciec: Amos |
Postać biblijna |
synowie: 1.Szear-Jaszub 2.Maher-Szalal-Chasz-Baz |
