IV wojna austriacko-turecka

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Czwarta wojna austriacko-turecka toczyła się w latach 1663-1664.

Pod rządami Ahmeda Köprülü Paszy, od 1661 wielkiego wezyra na dworze Mehmeda IV, w państwie osmańskim odżyły tendencje ekspasjonistyczne. Po pokonaniu Siedmiogrodu turecka armia kontynuowała marsz przez Węgry.

W kwietniu 1663 Ahmed Köprülü uzyskał nominację sułtana na dowódcę w wojnie z Habsburgami. We wrześniu 1663 Turcy zdobyli twierdzę Ujvár, w listopadzie Novigrad. We wrześniu 1664 Turcy obrali kierunek na Wiedeń. Zdobyli twierdzę Érsekújvár (niem. Naühausel, słow. Nove Zamky) opodal Preszburga. Pochód Turków został jednak powstrzymany przez załogi silnie bronionych twierdz austriackich. Podczas Sejmu Rzeszy w Ratyzbonie cesarz Leopold I zaapelował o pomoc do swoich niemieckich wasali. Posiłki przysłały Hiszpania, Francja, Brandenburgia-Prusy i inne państwa niemieckie. Pod koniec 1663 ban Chorwacji hrabia Mikołaj Zrinyi zwyciężył siły tatarskie nad rzeką Murą. We wrześniu 1664 Zrinyi odniósł zwycięstwo w bitwie pod Mogersdorf, w tym samym miesiącu siły cesarskie generała Rajmunda Montecuccoliego zwyciężyły pod twierdzą Świętego Gottharda (węg. Szentgotthárd).

Rozmowy pokojowe rozpoczęto latem 1664, jednak dopiero przegrana bitwa pod zamkiem Świętego Gottharda zmusiła Turków do przyjęcia warunków pokoju. Dwudzielstoletni pokój między Leopoldem I a sułtanem zawarto ostatecznie 11 sierpnia 1664 w Vasvár (niem. Eisenburg). Na jego mocy imperium osmańskie utrzymało zwierzchnictwo nad Transylwanią i władzę nad swoimi węgierskimi i chorwackimi posiadłościami. Cesarz oddał nawet Turkom następne przygraniczne twierdze. Ta defensywna polityka miała na celu utrzymanie pokoju na Węgrzech na długie lata. Tak się jednak nie stało, za to wywołała niechęć bana Zrinyi'ego i wielu węgierskich magnatów wobec Habsburgów.