Indologia
Z Wikipedii
Indologia, inaczej indianistyka, to nauka zajmująca się badaniem języków, literatury, historii, sztuki, kultury i religii Indii. Specjalista z tej dziedziny to indolog lub indianista.
W Europie badania nad dawną literaturą Indii (literatura sanskrycka) zapoczątkował Anglik Warren Hastings, który w 1785 roku przetłumaczył Bhagawadgitę (Pieśń Pana) na język angielski. W 1875 roku Charles Wilkins przetłumaczył ponownie Bhagawadgitę, wchodzącą w skład Mahabharaty - z sanskrytu. W Anglii wybitnymi indologami w XIX wieku byli: Sir William Jones i Thomas Colebrooke.
W Niemczech badaniami nad kulturą i językiem Indii zajmowali się August Wilhelm Schlegel (1767-1845) i jego brat Fryderyk Schlegel (1772-1829). Wybitnymi indologami XIX wieku byli: Franz Bopp, Wilhelm von Humboldt, Friedrich Rückert i Max Müller.
We Francji A. H. Anquetil-Duperron, w 1802 roku przetłumaczył Upaniszady z perskiego na łacinę.
Do najwybitniejszych polskich indologów zaliczają się:
- Jan Hanusz
- Andrzej Gawroński
- Helena Willman-Grabowska
- Franciszek Michalski
- Stanisław Schayer
- Arnold Kunst
- Maryla Falk
- Stefan Stasiak
- Konstanty Régamey
- Ludwik Skurzak
- Ludwik Sternbach
- Jerzy Otrębski
- Antoni Kałuski
- Tadeusz Pobożniak
- Eugeniusz Słuszkiewicz
- Grażyna Spychalska
- Franciszek Tokarz
- Leon Cyboran
- Jan Kieniewicz
- Krzysztof Maria Byrski
- Marek Mejor
Do indologów niektórzy zaliczają też parafrazujących z sanskrytu poetów, jak Antoni Lange, czy popularyzatorów, jak Wanda Dynowska.
Zobacz też: orientalistyka, hinduista.
