Hilary Minc
Z Wikipedii
Hilary Minc (ur. 24 sierpnia 1905 w Kazimierzu Dolnym - zm. 26 listopada 1974 w Warszawie) był to ekonomista, od 1921 roku członek Komunistycznej Partii Polski. Pełnił w okresie powojennym szereg funkcji państwowych (m. in. minister przemysłu, minister przemysłu i handlu, wicepremier ds. gospodarczych).
Urodził się w żydowskiej rodzinie Oskara i Stefanii z domu Fajersztajn. W okresie międzywojennym wstąpił do Związku Polskiej Młodzieży Socjalistycznej. Później studiował prawo i ekonomię w Polsce, a następnie we Francji. Tam udało mu się uzyskać doktorat. W 1928 roku zostaje usunięty z kraju przez władze francuskie. Udał się na wschód, przebywa m.in. we Lwowie, a następnie w Samarkandzie (w 1939 roku).
W czasie II wojny światowej angażuje się w tworzenie Związku Patriotów Polskich i Biura Komunistów Polskich w ZSRR. Zostaje oficerem politycznym w I Dywizji Piechoty im. T.Kościuszki.
W Rządzie Tymaczasowym obejmuje stanowisko ministra przemysłu. Postuluje centralizację gospodarczą w Polsce, opowiada się i wdraża system nakazowo-rozdzielczy. W 1949 roku staje na czele Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego. Był także przewodniczącym Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów.
W 1948 roku Hilary Minc wstępuje w szeregi PZPR, a w 1949 roku obejmuje stanowisko wicepremiera. Był jednym z twórców Planu Sześcioletniego - programu rozwoju polskiej gospodarki i przemysłu. Jego żona, Julia Minc z domu Heflich, stała na czele Polskiej Agencji Prasowej.
Zostaje usunięty w 1956 roku z Biura Politycznego, na fali wydarzeń czerwcowych. Składa samokrytykę, ale w 1959 roku zostaje zmuszony do wystąpienia z partii.
