Gra w mafię
Z Wikipedii
Gra w Mafię to gra towarzyska opracowana przez Dmitrija Dawidowa w 1986 roku na Wydziale Psychologii Uniwersytetu w Moskwie. Gra początkowo rozgrywana w salach wykładowych i akademikach uniwersytetu, stawała się coraz bardziej popularna w innych radzieckich szkołach a w 1990 przekroczyła granice, popularyzując się najpierw w Europie (Węgry, Anglia, Norwegia), następnie w USA. W tej chwili jest grana na całym świecie. Według ustnie przekazywanej legendy wykorzystywana była w byłym ZSRR do szkolenia szpiegów i dyplomatów. Faktycznie gra jest dość dobrze przemyślana i wyważona, dzięki czemu każdy ma mniej więcej jednakowe szanse. Wymaga przy tym ciągłej kontroli mowy ciała oraz innych sygnałów pozawerbalnych zarówno u siebie jak i u innych graczy.
Spis treści |
[edytuj] Fabuła
Rzecz dzieje się w mieście Palermo, gdzie właśnie wybrano nową radę miejską. Po raz pierwszy istnieje szansa na skuteczną walkę z mafią. Mafii udało się bowiem wprowadzić do rady tylko 3 na 13 radnych. Niestety nie wiadomo których... Rada nie może rozpocząć obrad dopóki nie usunie ze swego grona wszystkich mafiozów. Ma na to coraz mniej czasu, gdyż mafijne rodziny nie próżnują i co noc ginie jakiś radny.
[edytuj] Scenografia
W "Mafię" najlepiej gra się w nocy, w zamkniętym na klucz poważnym pomieszczeniu. (Na Wydziale Samochodów i Maszyn Roboczych Politechniki Warszawskiej swego czasu grano w specjalnie wypożyczanej na noc Sali Rady Wydziału).
W rozbudowanej, dramatycznej wersji przydają się następujące rekwizyty: - Karty do gry (wystarczy 13 wymienionych dalej kart)
- Biblia (koniecznie oryginalna)
- Pistolet na kapiszony
- Tabliczki z włoskimi imionami w rodzaju Don Victorio – po jednej dla każdego
- Świeczki – po jednej dla każdego
- Opaski na oczy – po jednej na każdego
Oczywiście bez tego wszystkiego (z wyjątkiem kart lub innych przedmiotów do losowania) można się obejść bez wielkich strat, choć niektórzy uważają, że traci się wówczas całą atmosferę. Patrz też: warianty gry.
[edytuj] Obsada
W oryginalnej grze uczestniczy 7-13 graczy. Jeśli jest ich mniej, nie ma sensu grać, jeśli więcej, należy podzielić się na dwie niezależne grupy. Wszyscy siedzą tak, aby każdy widział każdego. Przed każdym stoi zapalona świeczka (symbolizująca jego niedługie już życie). Początkowo każdy losuje jedną kartę, z puli przyniesionej przez Mistrza Gry. Ogląda ją (ale nie pokazuje nikomu) po czym odkłada zakrytą na stół przed sobą. Karta ta wyznacza rolę danego gracza. Zaraz po obejrzeniu karty radny przysięga na Biblię. Tekst przysięgi wybiera sam. Oczywiście wszyscy dokładnie obserwują co się dzieje, starając się odgadnąć, czy to mafiozo, czy prawy obywatel. Publiczne pokazanie karty w dowolnym momencie gry jest równoważne ze śmiercią delikwenta.
Role (w pełnej wersji 13-osobowej) przydzielane są następująco:
Dobrzy (kiery):
As kier - Komisarz Cattani
2,3,...,10 kier - Pozostali prawi obywatele
Mafia (piki):
Król pik - Ojciec Chrzestny
Walet pik - Consigliere
2 pik - Żołnierz mafii
W uproszczonej wersji można zrezygnować z Cattaniego. Jeśli gra mniej osób, należy zmniejszyć proporcjonalnie liczbę mafiozów.
[edytuj] Przebieg gry
W grze następują na przemian fazy dnia i nocy. W dzień obraduje rada miejska. Radni starają się wykryć mafiozów. Mafiozi starają się rzucić podejrzenie na prawych radnych. Każdy może oskarżyć innego radnego o konszachty z mafią. Po mowie oskarżycielskiej oskarżony ma prawo do obrony, po czym następuje głosowanie. Jeśli ponad połowa radnych jest za, oskarżony jest wykluczany (z użyciem pistoletu) z rady, jego karta jest pokazywana do publicznej wiadomości (nie zawsze - patrz: opcjonalne zasady), świeczka zostaje zdmuchnięta, po czym ogłasza się koniec obrad danego dnia. Jeśli większość nie będzie za, radni mogą głosować kogoś innego, ale nie więcej niż trzech jednego dnia. Tym samym po wstępnym rozdaniu ról oraz przysięgach, rozpoczyna się żarliwa dyskusja pełna przypuszczeń ("Głos ci zadrżał przy słowach 'prawy obywatel'." "To z przejęcia", itp.).
Kiedy już radni odstrzelą jednego mafiozę (albo dobrego obywatela) nastaje noc. Zasuwane są kotary / gaszone jest światło. Wszyscy gracze zasłaniają sobie oczy przepaskami. Następnie Mistrz Gry ogłasza: "Budzi się mafia." Mafiozi najciszej jak potrafią zdejmują przepaski po czym głową wskazują Mistrzowi Gry kogo chcą pozbawić tej nocy kłopotów. W przypadku rozbieżności zdań Mistrz Gry sprawdza zerkając na ich karty, który mafiozo jest najstarszy w hierarchii. Następnie mafiozi zakładają z powrotem opaski. Mistrz Gry podchodzi (jak najciszej) do wyznaczonego delikwenta i strzela mu nad uchem po czym zdmuchuje jego świeczkę i odwraca kartę (nie zawsze - patrz: opcjonalne zasady). Mistrz Gry ogłasza "Budzi się komisarz Cattani". Cattani zdejmuje opaskę, po czym wzrokiem wskazuje, kogo chce sprawdzić. Mistrz Gry pokazuje komisarzowi kartę podejrzanego. Cattani zakłada opaskę a Mistrz Gry ogłasza nadejście dnia. Wszyscy zdejmują opaski i patrzą kogo już nie ma wśród żywych. Oczywiście trupy nie mają prawa głosu, mogą za to przyglądać się wszystkiemu także w nocy. Powinny jednak odsunąć się lub wstać od stołu aby było na pierwszy rzut oka wiadomo kto jest jeszcze żywy. Komisarz może wykorzystać za dnia zdobyte w nocy informacje (czasami opłaca się nawet wyjawić całą swoją wiedzę, po czym popełnić samobójstwo pokazując kartę na dowód, że jest się Cattanim, choć patrz: opcjonalne zasady). I tak gra toczy się, aż wszyscy mafiozi zostaną odstrzeleni, albo uzyskają przewagę w radzie i sami dokończą sprawę nawet za dnia.
[edytuj] Zasady opcjonalne
W przypadku braku Mistrza Gry może go podczas przysięgi zastępować dowolny gracz, a później funkcję tę spełnia "pierwszy trup" zastrzelony przez radę po przysiędze.
Istnieje również wariant gry, w którym po wyeliminowaniu gracza jego karta nie zostaje odwrócona - w przypadku zabicia przez radę miasta, Mistrz Gry wyjawia jedynie, czy dany radny był w mafii, czy nie, zaś w przypadku zabicia go przez mafię, tożsamości postaci nie ujawnia się wcale. W ten sposób nie ma nigdy pewności, kto jest Cattanim, nawet w przypadku jego zabicia, zdarza się też czasem ryzykowny blef polegający na zabiciu jednego z mafiozów przez pozostałych, dla odwrócenia uwagi radnych.
[edytuj] Warianty
W grę w mafię można grać również z inną niż 3 liczbą członków Mafii (wówczas w Mafii nie wyróżnia się Ojca Chrzestnego, Consigliere i Żołnierza - wszyscy mafiozi są równi rangą). Tabelka przedtawia zależność liczby osób w Mafii od liczby graczy:
- 6-7 graczy - 2 osoby w Mafii,
- 8-10 graczy - 3 osoby w Mafii,
- 11-13 graczy - 4 osoby w Mafii,
- 14-16 graczy - 5 osoby w Mafii.
[edytuj] Dodatkowe postacie
Oprócz Cattaniego (nazywanego też niekiedy Szeryfem, Detektywem lub Inspektorem), Mafii i Uczciwych Obywateli można wprowadzać również dodatkowe postacie, których przynależność do Mafii bądź Uczciwych Obywateli może być lub nie być z góry określona:
- Ksiądz (albo Lekarz) - osoba, za którą "modli się" w nocy, jeśli zostanie wybrana przez Mafię, nie umiera.
- Mleczarz - może jeden raz w ciągu gry skorzystać z przywileju "dodatkowego życia", jeśli został zabity (przez Mafię lub w głosowaniu).
- Terrorysta - jeżeli zostanie zabity (przez kogokolwiek), umiera również osoba siedząca obok niego (np. po prawej stronie).
- Cudotwórca - może jeden raz w ciągu gry uratować dowolną osobę od śmierci.
- Grabarz (albo Terrorysta) - może jeden raz w ciągu gry w dzień ujawnić się i zabić dowolną osobę.
- Sędzia - może jeden raz w ciągu gry podczas głosowania skorzystać ze swojego prawa podwójnego głosu.
- Kolejarz - w nocy wybiera jedną osobę, którą wywozi "w podróż". Osoba "w podróży" w ciągu dnia nie może odzywać się i nie ma prawa głosu.
- Barman (albo Opój) - w nocy "upija" wybraną osobę. Jeżeli "upita" osoba jest w Mafii, wówczas zostaje zabita inna osoba niż wskazana przez Mafię (np. z przesunięciem o 2 w kierunku ruchu wskazówek zegara).
- Łowca - jeżeli zostanie wybrany w głosowaniu, może zabić dowolnie wybraną osobę.
- Kurtyzana - wie wszystko o wszystkich przez całą grę.
[edytuj] Ktulu
Gra o nazwie Ktulu posiada reguły zbliżone do gry w mafię, z tym że gracze dzielą się na 4 a nie 2 drużyny. Występuje w niej ponadto więcej postaci pełniących specjalne funkcje w grze, zaś reguły są bardziej złożone niż w przypadku mafii. Podstawowa idea, czyli konieczność ukrywania przed pozostałymi graczami, w jakiej się gra drużynie, pozostaje jednak bez zmian.
