Godwin Brumowski
Z Wikipedii
Godwin Brumowski (ur. 26 lipca 1889, zm. 3 czerwca 1936) – lotnik austriacki, czołowy as myśliwski lotnictwa austro-węgierskiego podczas I wojny światowej.
 |
Urodził się w Wadowicach, był synem austriackiego oficera. W 1910 zakończył edukację w Akademii Militarnej i wstąpił do armii cesarsko-królewskiej. Początkowo służył w artylerii na froncie rosyjskim. W lipcu 1915 wstąpił do lotnictwa, gdzie służył najpierw jako obserwator balonowy, następnie na swoją prośbę został przeniesiony do eskadry lotniczej Flik 1 (Fliegerkompagnie 1). Latał tam jako obserwator, okazał się przy tym świetnym strzelcem. 12 kwietnia 1916, wraz z pilotem Otto Jindrą, zbombardowali wojska rosyjskie podczas przeglądu dokonywanego przez cara Mikołaja II. Brumowski następnie zestrzelił dwa ze ścigających ich 5 rosyjskich myśliwców Morane-Saulnier L. 2 maja 1916 Brumowski jako obserwator zestrzelił kolejny samolot.
Godwin Brumowski ukończył następnie kurs pilotażu, otrzymując 3 lipca 1916 odznakę pilota. Od listopada 1916 służył jako pilot w eskadrze Flik 12 na froncie włoskim, uzyskując 5 zwycięstw powietrznych w niecałe dwa miesiące. W marcu 1917 szkolił się w niemieckiej eskadrze myśliwskiej Jasta 24 na froncie zachodnim, gdzie poznał asa Manfreda von Richthofen – "Czerwonego barona".
Godwin Brumowski był inicjatorem reformowania lotnictwa austriackiego i tworzenia jednostek myśliwskich, na wzór niemieckich. Po powrocie z frontu zachodniego, Brumowski został mianowany dowódcą nowo utworzonej pierwszej austro-węgierskiej jednostki myśliwskiej Flik 41J, operującej na froncie włoskim. Latał on wówczas na myśliwcu Hansa-Brandendurg D.I. W jednostce tej służył też początkowo inny austriacki as – Frank Linke-Crawford.
W lecie 1917, eskadra Flik 41J otrzymała nowsze samoloty Oeffag D.III (licencyjne Albatrosy D.III). Na samolocie tego typu, w samym sierpniu Brumowski odniósł 12 zwycięstw w ciągu 16 dni. W tym okresie też przemalował swój samolot na czerwono, na wzór von Richthofena, malując na nim godło osobiste – białą czaszkę na czarnym tle. 11 października 1918 objął dowództwo nad całością austriackich sił lotniczych na froncie włoskim w rejonie Isonzo.
Podczas wojny Brumowski uzyskał 35 zestrzeleń oficjalnie zaliczonych (w tym 5 balonów), oraz 8 prawdopodobnych, co postawiło go na pierwszym miejscu spośród wszystkich pilotów Austro-Węgier. W Austrii uznany został za bohatera narodowego i dosłużył się stopnia podpułkownika. Jako jeden z 12 austro-węgierskich pilotów otrzymał złoty Medal za Odwagę dla oficerów (1918) i jako jeden z 18 lotników Order Żelaznej Korony III klasy (z Dekoracją Wojenną i Mieczami), a nadto Wojskowy Order Zasługi III klasy, Krzyż Orderu Leopolda i inne odznaczenia. 23 czerwca 1918 uzyskał zezwolenie książęce na ubieganie się o najwyższy Order Marii Teresy, z czego nie skorzystał, nie chcąc prosić o order.
Po wojnie pracował przez pewien czas jako rolnik na farmie swej teściowej w Siedmiogrodzie. Szybko jednak zbankrutował i przeniósł się do Wiednia, gdzie założył szkołę lotniczą, w której uczył pilotażu. Zmarł z ran odniesionych w wypadku lotniczym w okolicach lotniska Schiphol w Amsterdamie 3 czerwca 1936 (w samolocie pilotowanym nie przez siebie).
