Gasherbrum II
Z Wikipedii
Współrzędne: zobacz na mapie
Gasherbrum II | |
Widok z obozu na wysokości 5900 m n.p.m. |
|
Państwo | granica pakistańsko i chińska, Azja |
Pasmo | Karakorum |
Wysokość | 8 035 m n.p.m. |
Szerokość geograficzna | 35°45' N |
Długość geograficzna | 76°39' E |
Data zdobycia | 1956 |
Zdobyta przez | Sepp Larch, Hans Willenpart, Fritz Moravec (Austria) |
Gasherbrum II (8035 m n.p.m.). W pierwszej klasyfikacji Karakorum określany był jako K4. Jest najniższym ośmiotysięcznikiem Karakorum o pięknej sylwetce regularnej piramidy. Leży na północ od Gasherbruma I, od którego oddzielony jest przełęczą Gasherbrum. Nazwa wszytskich szczytów pochodzi od słów rgasha brum w języku balti, co oznacza "Piękną Górę" lub "Świecącą Ścianę".
Szczytów o nazwie Gasherbrum jest siedem, znajdują się w Karakorum, pomiędzy lodowcem Baltoro na zachodzie, a lodowcem Gasherbrum Północnym na północy i lodowcem Urdok od wschodu. Najbliższym szczytem położonym w kierunku północno-zachodnim jest Broad Peak. Masyw, w którym leży Gasherbrum II, wznoszący się na wysokość 8035 m n.p.m., składa się jeszcze z Gasherbruma East (7772 m n.p.m.) oraz kilku ciekawych turni, w tym Spur Tower (7310 m n.p.m.) w grani łączącej Gasherbrum II z Gasherbrumem IV (7925 m n.p.m.).
Oczom alpinistów wchodzących na lodowiec Gasherbrum Południowy ukazuje się wspaniały widok na trzy potężne szczyty grupy Gasherbrum. Od zachodu wznoszą się kolejno: Gasherbrum IV (7925 m), Gasherbrum III (7952 m) i Gasherbrum II (8035 m). Ten ostatni położony jest niecałe 6 km w linii prostej od szczytu Gasherbrum I, a oba szczyty oddziela wybitna przełęcz Gasherbrum (około 6600 m). We wschodniej grani Gasherbrum II wznosi się jeszcze wierzchołek o wysokości 7772 m.
[edytuj] Historia podboju
W 1934, wyprawa poprowadzona przez znanego alpinistę Güntera O. Dyhrenfurtha dokonała rekonesansu grupy Gasherbrumów. Na kolejnych alpinistów góra musiała czekać 22 lata i poddała się niemal bez walki, za pierwszym razem. 7 lipca 1956 roku austriacka wyprawa pod kierownictwem Fritza Moraveca zdobyła wierzchołek. Oprócz kierownika wyprawy, szczyt osiągnęli jeszcze Joseph Larch i Johann Willenpart. Austriacy rozpoczęli wspinaczkę z lodowca Gasherbrum Południowy, następnie południowo-zachodnim żebrem i śnieżnym tarasem na grań wschodnią, skąd na wierzchołek. Gasherbrum II nie był w tamtych czasach zbyt obleganym szczytem. Kolejna wyprawa znalazła się u jego podnóży dopiero w 1975. Francuzi poprowadzili wówczas nową drogę południowym żebrem. Byli to Marc Batard i Yannick Seigneur. 13 dni po ich wejściu na szczycie stanęli pierwsi Polacy.
[edytuj] Zdobywcy
- 7 czerwca 1956 - Josef Larch, Fritz Moravec i Johann Willenpart (Austria),
- 1975 - Marc Batard, Yannick Seigneur (Francja), nową drogą południowym żebrem,
- 1975 - Leszek Cichy, Janusz Onyszkiewicz, Krzysztof Zdzitowiecki (Polska).
Polskie wejścia:
- 1 sierpnia 1975 - Leszek Cichy, Janusz Onyszkiewicz, Krzysztof Zdzitowiecki,
- 9 sierpnia 1975 - Marek Janas, Andrzej Łapiński, Władysław Woźniak,
- 12 sierpnia 1975 - Halina Krüger-Syrokomska, Anna Okopińska,
- 1 lipca 1983 - Jerzy Kukuczka, Wojciech Kurtyka,
- 28 lipca 1983 - Aleksander Lwow,
- 12 lipca 1989 - Wanda Rutkiewicz,
- 19 lipca 1990 - Piotr Pustelnik,
- 28 lipca 1993 - Piotr Snopczyński,
- 7 lipca 1995 - Jacek Berbeka,
- 9 lipca 1995 - Krzysztof Wielicki,
- 11 lipca 1995 - Mariusz Sprutta,
- 15 lipca 1997 - Jarosław Żurawski, Krzysztof Gardyna,
- 17 lipca 1997 - Jerzy Natkański, Dariusz Załuski,
- 20 lipca 1997 - Ryszard Pawłowski, Barbara Batko,
- 21 lipca 1997 - Piotr Pustelnik, Józef Goździk, Jacek Masełko,
- 21 lipca 2003 - Witold Szylderowicz,
- 26 lipca 2003 - Ryszard Pawłowski, Sylwia Bukowicka, Jarosław Woćko,
- 2 sierpnia 2003 - Anna Czerwińska, Tomasz Tauszyński,
- 3 września 2003 - Robert Porzycki.
Annapurna • Broad Peak • Cho Oyu • Dhaulagiri • Everest • Gasherbrum I • Gasherbrum II • K2 • Kangchenjunga • Lhotse • Makalu • Manaslu • Nanga Parbat • Shisha Pangma