Ewangelia Marii Magdaleny
Z Wikipedii
Ewangelia Marii Magdaleny – tekst gnostycki, zgodnie z niektórymi przekazami napisany przez Marię Magdalenę, nieuznany przez chrześcijan i nie włączony do kanonu Biblii.
Fragmentaryczna Ewangelia Marii Magdaleny zachowała się w dwóch III-wiecznych greckich fragmentach i dłuższym V-wiecznym, przetłumaczonym na koptyjski:
- Fragment grecki, datowany na II wiek, zawarty w tzw. papirusie Rylands (Papyrus Rylands 463)
- Fragment grecki, datowany na III wiek, zawarty w papirusach z Oksyrchynchos (Papyrus Oxyrhynchus 3525)
- Fragment koptyjski, datowany na V wiek, zawarty w Papirusie Berlińskim (Papyrus Berolinensis 8502).
Fragment koptyjski wydaje być się najważniejszy i czasem uznawany jest za całość Ewangelii Marii Magdaleny, został odkryty przez Dr. Rheinhardta w Kairze w 1896. Nie został opublikowany aż do roku 1955.
W całej ewangelii brakuje stron 1-6 (rozdziały 1-3) oraz 11-14 (rodziały 6-7, oraz fragmenty 5 i 8).
Ciekawym epizodem pojawiającym się w Ewangelii Marii Magdaleny jest konflikt Marii Magdaleny z Piotrem. Epizod ten przewijał się również w innych tekstach gnostyckich (np. Ewangelii Tomasza, Ewangelii Egipcjan). Piotr i Andrzej odrzucają władzę kobiet i ich rolę w nauczaniu.
Innym epizodem jest objawienie, które Maria Magdalena otrzymuje od Jezusa po jego śmierci. Uczniowie jednak buntują się przeciwko niej, nie chcą jej zaufać: Piotr powiedział: Czyżby On [Jezus] rozmawiał z kobietą w tajemnicy przed nami, nie zaś otwarcie? ...Czyżby przedkładał ją nad nas? Na to inny uczeń imieniem Lewi bierze Marię Magdalenę w obronę, mówiąc: Jeżeli Zbawiciel uczynił ją tego godną – kim ty jesteś, że ją odrzucasz? Z całą pewnością Zbawiciel zna ją bardzo dobrze. Dlatego kochał ją bardziej niż nas.
