Dennis Bergkamp

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Dennis Bergkamp

Dennis Bergkamp, ur. 10 maja 1969 roku w Amsterdamie, holenderski piłkarz, były zawodnik reprezentacji Holandii, w sezonie 2005/2006 zawodnik klubu Premiership Arsenalu Londyn. Bergkamp grał na pozycji bocznego napastnika, na której wykorzystuje umiejętności taktyczne i dokładne podania.

Jego rodzice, wielcy fani futbolu, nadali mu imię po napastniku Manchesteru United i reprezentacji Szkocji Denisie Law, chociaż zmienili nieco pisownię imienia. Władze holenderskie uznały, że imię "Denis" jest zbyt podobne do żeńskiego imienia "Denise", więc rodzice zdecydowali się na podwojenie litery "n".

[edytuj] Kariera w Ajaxie

Bergkamp został wychowany przez słynną szkółkę piłkarską Ajaxu Amsterdam, do której wstąpił w wieku 12 lat. Jego debiut w profesjonalnym zespole Ajaxu nastąpił 14 grudnia 1986 za kadencji trenera Johanna Cruyffa w meczu przeciwko Rodzie JC Kerkrade. W tym sezonie Dennis pojawił się na boisku w barwach pierwszej drużyny jeszcze 14 razy. Grał również jako zawodnik rezerwowy w meczu finałowych Pucharu Zdobywców Pucharów w 1987 z zespołem Lokomotive Lipsk z NRD, który to mecz Ajax wygrał.

W kolejnym sezonie Bergkamp zaczął regularnie występować w pierwszej drużynie, zdobył mistrzostwo Eredivisie w 1990, Puchar UEFA w 1992 oraz Puchar KNVB w 1993 roku. Od 1991 do 1993 był najlepszym holenderskim napastnikiem i "Graczem roku" w 1992 i 1993 roku. Bergkamp zdobył 122 gole w 239 meczach dla swojego macierzystego klubu.

[edytuj] Gra w Interze Mediolan

Latem 1993 roku Bergkamp i jego kolega klubowy Wim Jonk podpisali kontrakty z Interem Mediolan. Jednakże, jego pobyt we Włoszech w mniejszym stopniu obfitował w sukcesy. Chociaż Dennis zdobył swój drugi w karierze Puchar UEFA w 1994 roku, było mu ciężko zaadaptować się do włoskiego catenaccio, defensywnego stylu gry. Dla Interu zdobył jedynie 11 goli w 50 meczach. Jego kłopoty potęgowały nie najlepsze stosunki z włoską prasą oraz kilkoma graczami z zespołu.

[edytuj] Gwiazda Arsenalu

Po dwóch nieszczęśliwych sezonach w Interze menedżer londyńskiego Arsenalu, Bruce Rioch, ściągnął go do swojego klubu w czerwcu 1995 roku. Bergkamp musiał przystosować się do angielskiego stylu gry i swojego pierwszego gola zdołał zdobyć dopiero po ośmiu meczach. Powoli ale pewnie, pozycja Bergkampa i jego pewność gry wzrastała, grał on cofniętego napastnika, za słynnym Ianem Wrightem, z którym tworzyli bardzo efektywny duet. Bergkamp był uważany przez wielu krytyków piłarskich, takich jak np. Alan Hansen za najlepszego obcokrajowca, który przyjął styl angielskiej ligi.

Najlepszy okres Bergkampa w Arsenalu miał miejsce po przyjściu do klubu nowego menedżera, francuza Arsène'a Wengera we wrześniu 1996 roku. Arsenal zdobył mistrzostwo Premiership oraz Puchar Anglii w sezonie 1997/1998 (chociaż Bergkamp nie zagrał w finale pucharu z powodu kontuzji), a Holender został wybrany przez Związek Profesjonalnych Piłkarzy graczem roku. We wrześniu 1997 został pierwszym i do tej pory jedynym piłkarzem, którego trzy gole zwyciężyły w plebiscycie na gola miesiąca. W tym sezonie trafiał do siatki 16 razy, a także zaliczył wiele asyst. Pod koniec tego samego sezonu zagrał w reprezentacji Holandii, z którą zajął 4. miejsce na Mistrzostwach Świata 1998.

W kolejnych sezonach nie błyszczał już tak mocno, jak dawniej, jednak Bergkamp cały czas był podstawowym zawodnikiem Arsenalu. Wraz z drużyną zdobył dublet w 2002, Puchar Anglii w 2003 i trzeci tytuł w Premiership w 2004. Sukcesy klubu w kraju nie przełożyły się jednak na europejskie puchary. Wyjątkiem tutaj był sukces w 2000 roku, kiedy to Arsenal przegrał finał Pucharu UEFA z Galatasaray Stambuł w rzutach karnych.

Przybycie Bergkampa do Arsenalu było zauważone nie tylko z powodu tego, że był to pierwszy zagraniczny piłkarz światowej klasy, który przybył do Anglii po zniesieniu kary zakazu uczestnictwa w rozgrywkach UEFA w 1991 roku, ale również z powodu tego, że jego wkład w odbudowanie pozycjiu klubu po stagnacji w początkowych latach 90. był ogromny. Bergkamp cieszy się również poważaniem wśród kibiców Arsenalu. Niektórzy z nich nazywali go nawet "God" ("Bóg").

Przyszłość Bergkampa na Highbury została jednak niedawno poddana wątpliwością, z powodu niechęci klubu do podpisania nowego kontraktu z piłkarzem. Bergkamp powiedział, że zakończyłby karierę, gdyby Arsenal Londyn nie zaoferował mu nowej umowy na sezon 2005/2006, pomimo zainteresowania nim Ajaxu Amsterdam. Po zdobyciu przez klub Pucharu Anglii w 2005 roku (zwycięstwo w Cardiff nad Manchesterem United w rzutach karnych) został ujawniony jego nowy roczny kontrakt. Bergkamp opuści klub wraz z opuszczeniem przez niego starego stadionu Highbury. Pożegnalny mecz odbył się 22 lipca 2006 na nowym stadionie Arsenalu. Uczestniczyły w nim dwie drużyny – pierwszy klub Dennisa – Ajax Amsterdam i Arsenal Londyn (ze swoimi dawnymi gwizdami, które miały wpływ na kariere Bergkampa.

Do 14 września 2005 Bergkamp zdobył 119 goli dla Arsenalu. Jego pierwszych 100 bramke można zobaczyć na płycie Centurions DVD wraz z pierwszą setką goli Thierry'ego Henry'ego.

[edytuj] Kariera reprezentacyjna

Dennis Bergkamp zadebiutował w reprezentacji Holandii w 1990 roku w meczu przeciwko Włochom. Jego pierwszym poważnym turniejem były Mistrzostwa Europy 1992, na których Niderlandy broniły tytułu. Bergkamp zaistniał w reprezentacji i wyróżniał się (co spowodowało zainteresowanie Interu), jednak piłkarze Holandii odpadli w półfinale.

Jego kolejne dobre występy związane są z Mistrzostwami Świata 1994, na których zagrał we wszystkich meczach swojej drużny, strzelając spektakularną bramkę w przegranym 2:3 meczu z Brazylią. Holandia zawiodła na Euro 1996, kiedy piłkarze byli ze sobą skłóceni, jednak Bergkamp ponownie zdobył gola i zaliczył asystę przy bramce Patricka Kluiverta, w meczu z Anglią, który pozwolił im wejść do ćwierćfinału.

Na Mistrzostwach Świata 1998 we Francji Bergkamp zdobył trzy gole, jeden z nich padł w ostatniej minucie ćwierćfinałowego spotkania z Argentyną, który to mecz dał im awans do półfinału. Bergkamp przejął 40-metrowe podanie Franka de Boera, ograł obrońcę Roberto Ayalę i zdobył gol z półwoleja w prawy róg bramki. Bramka ta została uznana za jedną z najpiękniejszych w całym turnieju.

Holandia była współorganizatorem Euro 2000 i jednym z faworytów. Po przejściu "grupy śmierci", przegrali oni w półfinale w rzutach karnych z Włochami. Bergkamp nie zdobył na turnieju gola, ale cały czas odgrywał w zespole znaczącą rolę. Po porażce Dennis ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej. Na następny wielki turniej, Mundial 2002 w Korei i Japonii i tak nie udałby się z powodu swojego lęku przed lataniem. Nie grał również w meczach kwalifikacyjnych, co było jedną z przyczyn porażek reprezentacji Holandii, która nie zakwalifikowała się do finałów.

Bergkamp zakończył swoją karierę reprezentacyjną na drugim miejscu wśród najlepszych strzelców wszech czasów reprezentacji Holandii z 37 golami w 79 meczach. Został również umieszczony na liście FIFA 100, 100 najlepszych piłkarzy XX wieku.