Cywilizacja doliny Indusu
Z Wikipedii
Cywilizacja doliny Indusu to pierwsza historyczna kultura na obszarze subkontynentu indyjskiego. Nazwa stosowana wymiennie z kultura Indusu, kultura harappańska i rzadziej kultura Mohendżo Daro. Rozwijała się w latach ok. 2500 p.n.e.-1500 p.n.e.. Prawdopodobnie stworzyła ją ludność drawidyjska.
Była to kultura miejska, której stanowiska rozmieszcozne są wzdłuż Doliny Indusu i na wschód aż po Kathijawar. Główne z nich to: Harappa, Mohendżo Daro, Kot Didżi, Lothal, Kalibangan, w sumie osad zaliczonych w obręb tej kultury odkryto dotychczas ok. 70. Wszystkie są podobnie rozplanowane. Ulice przecinają się pod kątem prostym. Osady posiadają kanalizację, łazienki, latryny, kanały ściekowe i cysterny oraz spichlerze. Nie odkryto natomiast budynków, które można by jednoznacznie określić jako świątynie. Miasta były otoczone murem i posiadały cytadele, w któych naukowcy dopatrują sie ośrodków władzy. W największych miastach, jak Harappa i Mohendżo Daro mogło mieszkać 30-40 tys. ludzi. Nie znamy struktury społecznej i ustroju miast cywilizacji doliny Indusu. Być może był on teokratyczny lub oligarchiczny. Gospodarka oparta była na rolnictwie, dysponowano siecią kanałów nawadniających. Prowadzono również szeroką wymianę handlową - z Iranem, rejonem Zatoki Perskiej i południem Półwyspu Indyjskiego. Znano również żeglugę, a w Lothal odkryto nawet doki. Ludność doliny Indusu posiadała pismo, ale jedyne jego przykłady dotrwały do naszych czasów na pieczęciach. Są to bardzo krótki inskrypcje i dlaego naukowcy nie potrafią go odczytać. Wśród znalezionego materiału archeologicznego liczne są wyobrażenia falliczne oraz kobiet w ciąży, co może wskazywać na kult płodności. Cywilizacja Doliny Indusu upadła w poł II tys. p.n.e. na skutek najazdu z zewnątrz, przypisywanego Ariom. Wskazuje się również na zmiany koryt niektórych rzek, oraz pustynnienie obszaru, związane z wycięciem lasów.
