Cynober (minerał)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł dotyczy minerału. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Cynober

Cynober – minerał z grupy siarczków, jest minerałem rzadkim.

Nazwa pochodzi od:

perskiego zinijfrach = dracena (żywica) lub smocza krew i nawiązije do czerwonej barwy minerału.
gr. kinnabari lub łac. Cinnabaris – tymi nazwami określano czerwony pigment otrzymywany z cynobru.

[edytuj] Właściwości:

Chemizm: - Hg S
Układ krystalograficzny: trygonalny
Twardość w skali Mohsa: 2-2,5
Gęstość: 8,1g/cm³
Rysa: czerwona, szkarłatna
Barwa: zazwyczaj czerwona w różnych odcieniach, brązowa,; bywa też szary lub czarny
Przełam: nierówny, muszlowy
Połysk: diamentowy
Łupliwość: wyraźna, doskonała

Jest kruchy, niekiedy strugalny, przezroczysty. Tworzy kryształy tabliczkowe, rzadziej słupkowe, niekiedy przyjmuje postać romboedrów.

[edytuj] Występowanie:

Składnik niskotemperaturowych utworów hydrotermalnych. Występuje w postaci żył. Spotykany jest w gejzerach i gorących źródłach. .Czasami tworzy się w utworach osadowych.

Miejsca występowania:

Hiszpania - Almaden – największe złoża na świecie, Włochy - Abadia, San Salvador, Monte Amiata, Stany Zjednoczone - Terlingua/Teksas, New Almaden, Kalifornia, Chiny - Guizhou, Słowenia - Idrija, Austria - Erzberg, Steiermark, Niemcy - Landsberg/Palatynat .

W Polsce – niewielkie ilości stwierdzono na Dolnym Śląsku: Kletno, ok. Stronia, w Boguszowie, w okolicach Szklarskiej Poręby. Spotykany jest też w Pieninach i Bieszczadach.

[edytuj] Zastosowanie:

Najważniejsza ruda rtęci. Dawniej służył jako naturalny czerwony barwnik, w kopalniach w Hiszpanii wydobywany był przez Greków 700 lat p.n.e. Służy do produkcji farb. Ma duże znaczenie kolekcjonerskie. Niekiedy jest stosowany do wyrobu biżuterii, najczęściej obrabiany w formie kaboszonu.