Chlortalidon
Z Wikipedii
Chlortalidon (ATC: C 03 BA 04) – lek moczopędny z grupy tiazydów. Jest pochodną sulfonamidową.
Spis treści |
[edytuj] Działanie
Mechanizm działania i wskazania są identyczne jak dla hydrochlorotiazydu. Hamuje wchłanianie zwrotne Na w dystalnych cewkach nerkowych. Zwiększając w ten sposób wydalanie wody, sodu, i chloru. Zwiększa także wydalanie z moczem potasu i magnezu. Zmniejsza wydalanie wapnia.
[edytuj] Farmakokinetyka
Dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Działanie hipotensyjne pojawia się już po 2 godzinach, osiąga maksimum po 12 godzinach. Czas działania chlortalidonu wynosi od 48 do 72 godz.
[edytuj] Zastosowanie
Znajduje zastosowanie w obrzękach idiopatycznych, w niewydolności krążenia, w niewydolności wątroby lub nerek, nadciśnieniu tętniczym, moczówce prostej.
[edytuj] Interakcje
Inne leki przeciwnadciśnieniowe mogą nasilić działanie chlortalidonu. Takie samo działanie mogą mieć barbiturany i leki psychotropowe.
Chlortalidon może nasilić toksyczne działanie glikozydów naparstnicy.
[edytuj] Przeciwwskazania
Nie wolno stosować chlortalidonu w ciężkiej niewydolności nerek, ostrym kłębuszkowym zapaleniu nerek.
Nie wolno stosować leku również przy nadwrażliwości na sulfonamidy.
[edytuj] Działanie niepożądane
Powodować może niedociśnienie, bóle i zawroty głowy, uczucie kołatania serca. Może wywoływać zaburzenia elektrolitowe.
Dostępne preparaty
- Hydro-Long-Tablinen
- Hygroton
- Odemo-Genat
 |
Przeczytaj też zastrzeżenia dotyczące pojęć medycznych na Wikipedii! Wikipedia:Wikiprojekt Nauki medyczne • Portal:Nauki medyczne |
|
