Centrum Lotów Kosmicznych imienia George'a C. Marshalla
Z Wikipedii
Centrum Lotów Kosmicznych imienia George'a C. Marshalla (Marshall Space Flight Center - MSC) jest wiodącym ośrodkiem NASA opracowującym systemy napędowe, układy napędowe promów kosmicznych, zewnętrzne zbiorniki paliwa, urządzenia wynoszone na orbitę, projekty i konstrukcje dotyczące Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, w zakresie komputerów, sieci i zarządzania informacją. Ośrodek zlokalizowany jest w Arsenale Redstone w Huntsville (Alabama), a nazwany został na cześć generała George'a Marshalla. Ośrodek ten zawiera także centrum operacyjne misji promów kosmicznych (Centrum Wsparcia Operacji w Huntsville - Huntsville Operations Support Center, HOSC), skąd kontrolowane są niektóre misje i operacje je poprzedzające.
Centrum Wsparcia Operacji w Huntsville (HOSC) jest ośrodkiem wspomagającym czynności startowe promu kosmicznego, startującego z Ośrodka Kennedy'ego. HOSC monitoruje także starty rakiet dokonywane ze stacji sił powietrznych na Przylądku Canaveral kiedy wynoszone są ładunki przygotowywane w Ośrodku Marshalla.
Ośrodek Marshalla powstał na bazie Agencji Pocisków Balistycznych Armii (Army Ballistic Missile Agency - ABMA) i Centrum Dowodzenia Pociskami Artylerii (Army Ordnance Missile Command - AOMC) znajdujących się na obszarze Arsenału Redstone. Przeniesienie eksploracji kosmosu z obszaru wojskowego do cywilnego zostało dokonane przez prezydenta Dwighta D. Eisenhowera, kiedy ogłosił on utworzenie Narodowej Agencji Aeronautyki i Kosmosu (NASA) 1. lipca 1960 r. W tym czasie, ośrodek otrzymał od prezydenta imię gen. Marshalla, jak również jego popiersie z brązu. Centrum Marshalla stało się cywilną bazą doktora Wernhera von Brauna, jego grupy niemieckich specjalistów od rakiet oraz dużej liczby wojskowych i cywilnych podwykonawców.
Do projektów historycznych, które były opracowywane w Centrum Marshalla, należą między innymi Hermes, amerykańska adaptacja niemieckiej rakiety V2, rakieta Jupiter-C, która wyniosła satelitę Explorer 1, rakieta Redstone, przejściowa rakieta opracowana przez ABMA/AOMC, używana przez NASA w programie pocisków balistycznych i Programie Merkury, Juno, Atlas używane przez wojska lotnicze w programach balistycznych, a także w programach Merkury i Gemini, seria rakiet Saturn (I-V), używanych w Programie Apollo i Skylab. Do współczesnych rakiet opracowywanych w Centrum należą silniki promu kosmicznego na paliwo ciekłe i stałe oraz seria rakiet Delta, wykorzystywanych do wynoszenia satelitów oraz pojazdów marsjańskich.
Wiele pozostałości po wczesnych programach badawczych, jak na przykład stanowiska testowe, cały czas widoczne są wokół centrum.
[edytuj] Dyrektorzy
- Wernher von Braun 1960–1970
- Eberhard Rees 1970–1973
- Rocco Petrone 1973–1974
- William R. Lucas 1974–1986
- James R. Thompson, Jr. 1986–1989
- T. Jack Lee 1989–1994
- G.P. (Porter) Bridwell 1994–1996
- J. Wayne Littles 1996–1998
- Art Stephenson 1998–2003
- David A. King 2003–
[edytuj] Zobacz też
- Alex McCool, manager centrum
