Boston Celtics

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Boston Celtics
Konferencja	Eastern Conference
Dywizja	Atlantic Division
Założony	1946
Nazwy	Boston Celtics
Hala	TD Banknorth Garden
Miasto	Boston (Massachusetts)
Barwy	Zielone, Białe
Trener	Doc Rivers
Właściciel	Wycliffe Grousbeck
Mistrzostwa NBA	16: (1957, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1966, 1968, 1969, 1974, 1976, 1981, 1984, 1986)
Zwycięstwa w konferencji	19: (1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1966, 1968, 1969, 1974, 1976, 1981, 1984, 1985, 1986, 1987)
Zwycięstwa w dywizji	25: (1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1980, 1981, 1982, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1991, 1992, 2005)
Maskotka	Lucky

Boston Celtics - amerykański koszykarski klub grający w lidze NBA

[edytuj] Historii (od lat 60 do ok. 1997)

Dopóki genialny Arnold "Red" Auerbach nie przestał na co dzień trenować Boston Celtics, cieszył się zasłużoną opinią coacha odnoszącego największe sukcesy w lidze. Kierując bezpośrednio teamem do 1966, w ogromnym stopniu przyczynił się do zdobycia przez Celtics dziewięciu tytułów mistrzowskich NBA, z czego osiem zostało wywalczonych rok po roku. Jednak to tylko część wkładu Auerbacha do legendy Boston Celtics. Być może największą jego zasługą była umiejętność zawierania korzystnych dla zespołu transakcji oraz wyszukiwania utalentowanych zawodników.

Pierwsze z trzech sławnych posunięć Auerbacha miało miejsce przed sezonem 1956-57 gdy coach oddał St. Louis Hawks dwóch doświadczonych zawodników, Eda Macauleya i Cliffa Hagana, w zamian za prawo pierwszego wyboru w drafcie. Chodziło o pozyskanie 208-centymetrowego Bill Russella, grającego na pozycji centra. Auerbach wziął również K.C. Jonesa i Tommy'ego Heinsohna. Po roku korzystając z przysługującego Celtics wyboru w pierwszej rundzie draftu, dodał do ekipy celnie rzucającego obrońcę, Sama Jonesa. Ci właśnie zawodnicy, którzy mieli w przyszłości zostać uhonorowani miejscem w Panteonie Sławy Basketu, stali się współtwórcami epoki Boston Celtics.

Po zakończeniu sezon 1965-66 Auerbach przekazał swoje obowiązki Russellowi, który stał się pierwszym w NBA czarnym głównym trenerem. Pod wodzą Russella, pełniącego przez trzy sezony podwójną rolę coacha i zawodnika, Boston Celtics wywalczyli mistrzostwo ligi jeszcze dwa razy. Dorobek ten powiększył się o dwa tytuły w latach 70, gdy trenerem był Heinson, a czołowymi gwiazdami John Havlicek i Dave Cowens. Potem przyszedł nieunikniony kryzys. Gdy tylko zaczął się pogłębiać i bostończycy w sezonie 1977-78 uzyskali poniżej 50% zwycięstw, Auerbach zrobił kolejny genialny ruch, początkując nowy rozdział w dziejach Celtics. Mając prawo pierwszego wyboru w drafcie zdecydował się na Larry'ego Birda. Było to odważne i zarazem ryzykowne, gdyż Bird nie mógł jeszcze przez rok dołączyć do Boston Celtics. Opłacało się jednak poczekać.

Trzecie świetne posunięcie Auerbacha polegało na dość skomplikowanym "handlu wymiennym" z Golden State Warriors. "Red" oddał im dwa prawa wyboru w rundzie draftu za centra Roberta Parisha oraz wybór nr 3, który został wykorzystany później na Kevina McHale'a Auerbachowi udało się też pozyskać obrońców, Dennisa Johnona i Danny'ego Ainge. Powstał team, który w pierwszej połowie lat 80 znów dominował w konferencji wschodniej. Celtics pod wodzą Larry'ego Birda pięciokrotnie walczyli wówczas w finałach NBA, trzy razy zdobywając mistrzostwo ligi.

Później zaczęła się zła passa Boston Celtics. W 1986 zmarł utalentowany Len Bias, w 1992 kontuzja wyeliminowała z gry Larry'ego Birda, a w lecie 1993 umarł nowy lider drużyny, Reggie Lewis. W 1997 Auerbach ściągnął do Bostonu coacha Ricka Pitino, który pomógł New York Knicks wyjść z głębokiego kryzysu, a następnie doprowadził drużynę uniwersytetu Kentucky do mistrzostwa uczelnianej ligi NCAA. Pitino dokonał gruntownej przebudowy Boston Celtics, angażując młodych graczy. Trzon zespołu tworzyli: dwaj utalentowani debiutanci - point guard Chauncey Billups (obecna gwiazda Pistons) i wszechstronny Ron Mercer, grający wcześniej w teamie uniwersytetu Kentucky, młodzi skrzydłowi Antoine Walker i Eric Williams oraz center Travis Knight.

Niestety, ani geniusz Reda Auerbacha, ani młodzi utalentowani zawodnicy nie zdołali wyciągnąć z kryzysu największej drużyny basketu. Kibicom pozostają jedynie wspomnienia o erze dominacji "Celtów" w latach 60 i w pierwszej połowie lat 80. <GNCH>

[edytuj] Sukcesy

Mistrzostwa NBA: 16 (1957, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1966, 1968, 1969, 1974, 1976, 1981, 1984, 1986)
Zwycięstwo w dywizji 25 (1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1980, 1981, 1982, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1991, 1992, 2005)

[edytuj] Zastrzeżone numery

00 Robert Parish, C, 1980-94
1 Walter A. Brown, właściciel 1946-65
2 Red Auerbach, Trener, 1950-66
3 Dennis Johnson, G, 1983-90
6 Bill Russell, C, 1956-69; Trener, 1966-69
10 Jo Jo White, G, 1969-79
14 Bob Cousy, G, 1950-63;
15 Tom Heinsohn, F, 1956-65; Trener, 1969-78;
16 Satch Sanders, F, 1960-73
17 John Havlicek, F, 1962-78
18 Jim Loscutoff, F, 1955-64
18 Dave Cowens, C, 1970-80; Trener, 1978-79
19 Don Nelson, F, 1965-76
21 Bill Sharman, G, 1951-61
22 Ed Macauley, C, 1950-56
23 Frank Ramsey, F, 1954-64
24 Sam Jones, G, 1957-69
25 K.C. Jones, G, 1958-67; Trener, 1983-88
31 Cedric Maxwell, F, 1977-85
32 Kevin McHale, F, 1980-93
33 Larry Bird, F, 1979-92
35 Reggie Lewis, G, 1987-93
Mikrofon Johnny Most, 1953-90

[edytuj] Skład

Boston Celtics Skład
Trener: Doc Rivers
SG	42	Tony Allen	(Oklahoma State)
C	41	Michael Olowakandi	(U. of Pacific)
F	55	Wally Szczerbiak	(Ohio)
G	20	Dan Dickau	(Gonzaga)
F	4	Ryan Gomes	(Providence)
G/F	5	Gerald Green	(Houston, Texas)
G	0	Orien Greene	(Louisiana-Lafayette)
PF	7	Al Jefferson	(Mississippi)
F/C	45	Raef LaFrentz	(Kansas)
C	43	Kendrick Perkins	(Beaumont, Texas)
G/F	34	Paul Pierce	(Kansas)
PF/C	27	Dwayne Jones	(Pennsylvania)
SF	44	Brian Scalabrine	(USC)
G	13	Delonte West	(Saint Joseph's)
(FA) - Free Agent			Boston Celtics