Bitwa pod Shiloh
Z Wikipedii
|
Bitwa pod Shiloh |
|
|---|---|
|
Konflikt |
|
|
Czas |
6 kwietnia do 7 kwietnia, 1862 |
|
Miejsce |
Shiloh, Tennessee |
|
Rezultat |
zwycięstwo USA |
|
Strony walczące |
|
|
Dowodzący |
|
|
Ulysses Grant |
Albert Sidney Johnston |
|
Siły |
|
|
Armia Tennessee |
Armia Missisipi 44 968 żołnierzy |
|
Straty |
|
|
13047 |
10699 |
Bitwa pod Shiloh – bitwa wojny secesyjnej, która odbyła się między 6 kwietnia i 7 kwietnia 1862, pod miastem Shiloh w stanie Tennessee.
Po utracie Fort Henry i Fort Donelson, armia konfederatów generała Albert Sidney Johnstona musiała się wycofać, oddając siłom Unii Kentucky i dużą część Tennessee. Odwrót konfederatów był miłą niespodzianką dla Ulysses S. Granta i jego Armii Tennessee liczącej 40 000 żołnierzy.
Po kilku tygodniach przygotowań, Grant kontynuował ofensywę, posuwając się wzdłuż rzeki Tennessee w kierunku Pittsburgh Landing. Tam otrzymał rozkaz czekać na posiłki w formie Armii Ohio generała Don Carlos Buella liczącej 20 000 żołnierzy. Grant nie spodziewał się obecności sił konfederatów w okolicy i nie zbudował fortyfikacji polowych wokół swojego obozu. Nie doceniając niebezpieczeństwa, niedoświadczona armia Granta zajęła się ćwiczeniem musztry.
W tym czasie konfederaci nie próżnowali. Johnson wybrał duży węzeł kolejowy Corinth w stanie Missisipi jako punkt wyjścia kontrofensywy przeciwko Armii Tennessee. Konfederaci chcieli szybko zniszczyć siły Granta i zapobiec połączeniu się jego armii z Armią Ohio. Początkowo Johnston chciał zaatakować 4 kwietnia, ale opóźnienia spowodowały przesunięcie ataku na 6 kwietnia. Atak konfederatów był niespodzianką dla armii Tennessee i niektóre jej oddziały uciekły w panice.
Jednak inne oddziały walczyły dzielnie i utworzyły linię obrony wzdłuż drogi w zagłębieniu, nazwanej 'Gniazdo Szerszeni'. Początkowo wielokrotne ataki konfederatów nie mogły zdobyć Gniazda Szerszeni, ale zmasowany ogień artylerii w końcu przeważył szalę. Konfederaci zabili lub ranili większość obrońców i zdobyli pozycję. W walce Johnston został śmiertelnie ranny i dowództwo objął P.G.T. Beauregard. Żołnierze Unii utworzyli kolejną linię obrony i zaczęli otrzymywać posiłki z Armii Buella, która właśnie docierała do Pittsburgh Landing parostatkami rzeką Tennessee. Walka toczyła się dalej po zapadnięciu zmroku, ale obrona sił Unii utrzymała się.
Rankiem siły Unii liczyły około 40 000 żołnierzy, a armia konfederatów Beauregarda tylko 30 000. Beauregard nie wiedział o przybyciu armii Buella i dalej liczył na zwycięstwo. Obie strony przeprowadziły kilka ataków i kontrataków, które nie były w stanie przełamać linii przeciwnika. Beauregard w końcu zrozumiał, że nie może wygrać bitwy i zdając sobie sprawę ze swoich dużych strat, wycofał się z powrotem do Corinth. Po kilkudniowym pościgu konfederatów armia Granta wróciła do Pittsburgh Landing. Konfederaci kontynuowali odwrót aż do rozpoczęcia kolejnej ofensywy w sierpniu 1862.
Bitwa pod Shiloh była kolejnym zwycięstwem Granta nad konfederatami. Pomimo zaskoczenia, Grant wykazał zimną krew i zdołał utrzymać linię obrony pod silnym atakiem co najmniej równych liczebnie sił konfederatów. Ogromne straty poniesione pod Shiloh były dużym szokiem dla opinii publicznej obu stron.
