Bitwa pod Brihuegą

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Bitwa pod Brihuegą miała miejsce 8 grudnia-9 grudnia 1710 podczas hiszpańskiej wojny sukcesyjnej.

Tylna straż maszerującej do Barcelony armii sprzymierzonych została zniszczona przez armię księcia Vendome'a. Wódz angielski Stanhope został otoczony i wzięty do niewoli. Tylko garstka Anglików zdołała wymknąć się z pogromu i dotrzeć do Barcelony. Porażka ta znacznie osłabiła siły prohabsburskie w Hiszpanii, które pod naporem niepowodzeń zaczęły się sypać.

[edytuj] Wstęp

Po zwycięstwach pod Almenarą (27 lipca) i Saragossą (20 sierpnia), wspierające arcyksięcia Karola wojska sprzymierzonych po raz drugi zdobyły Madryt. Arcyksiążę wkroczył do Madrytu 21 września.

Lecz inwazja z 1710 okazała się powtórką inwazji z 1706. Armia sprzymierzonych licząca na początku 23000 ludzi, w wyniku bitew pod Almenarą i Saragossą zmniejszyła się o 2000 i wciąż ponosiła ciągłe straty w licznych utarczkach z hiszpańskimi partyzantami (tzw. guerrilleros) oraz z powodu licznych chorób. Sprzymierzeni nie byli w stanie zapanować nad zdobytymi terenami. Do tego wciąż nie było portugalskiej pomocy.

Wojska hiszpańskie zostały zreorganizowane przez księcia Vendome'a. Dołączyła do nich irlandzka brygada i pewna ilość Francuzów, potajemnie skierowanych do służby w hiszpańskiej armii. Położenie sprzymierzonych w Madrycie, który został opuszczony przez wszystkich poza najbiedniejszymi jego mieszkańcami, stawało się coraz bardziej beznadziejne. Dnia 9 listopada opuścili miasto i rozpoczęli odwrót do Katalonii. Arcyksiążę zostawił armię i z 2000 jazdy uszedł do Barcelony. Reszta armii maszerowała w dwóch oddzielnych grupach (podział wymuszony został z powodu problemów ze znaleziemien pożywienia). Generał Starhemberg z siłami głównymi liczącymi 12000 ludzi znajdował się o dzień marszu od tylnej grupy złożonej z 5000 angielskich żołnierzy dowodzonych przez Stanhope'a. Taka sytuacja była zaproszeniem do nieszczęścia, szczególnie w przypadku, gdy w pobliżu działała armia dowodzona przez tak zdolnego wodza jak Vendome.

[edytuj] Bitwa

Wobec takiej sytuacji Vendome (20-24 tys. żołnierzy) zaczął działać blyskawicznie. Ruszył z Talavery i rozpoczął pościg za wycofującą się armia sprzymierzonych z nie spotykaną dotąd szybkością, jak na aktualną porę roku i w takim kraju jak Hiszpania. Maszerował dniem i nocą i w ciągu kilku dni dopadł Stanhope'a, który stał pod Brihuegą wraz z całym lewym skrzydłem armii sprzymierzonych.

Stanhope (miał już przy sobie tylko niewiele ponad 4000 żołnierzy) ledwie zdążył wysłać posłańca do centrum armii sprzymierzonych, które znajdowało się w znacznej odległości od Brihuegi, gdy wieczorem 8 grudnia dopadł go Vendome.

Następnego ranka miasto zostało szczelnie otoczone ze wszystkich stron. Mury były niszczone przez morderczy ognień hiszpańskiej artylerii. Pod jedną z bram wybuchła mina. Anglicy odpowiadali z nie mniejszą siłą do momentu, gdy wyczerpał się proch. Wówczas z desperacją przystąpili do walki na bagnety z przeważającymi siłami nieprzyjaciela. Toczyły się zażarte walki o każdy dom. Każdy utracony budynek Anglicy natychmiast podpalali. Lecz wszystko na próżno. Wódz angielski widząc, że dalszy opór doprowadzi jedynie do bezsensownej rzezi, postanowił skapitulować. Wszyscy pozostali przy życiu Anglicy dostali się do niewoli.

[edytuj] Po bitwie

Armia Vendome'a straciła 1000 zabitych, Anglicy - 600 zabitych oraz 3400 ranych i jeńców.

Zaraz po podpisaniu kapitulacji, Vendome otrzymał wiadomość, że na odsiecz wojskom Stanhope'a przybywa Starhemberg. 10 grudnia doszło do zażartej i krwawej bitwy pod Villaviciozą.

Wzięci do niewoli pod Brihuegą Anglicy wrócili do Anglii w październiku 1711 w ramach wymiany jeńców.