Bernard Warburton-Lee
Z Wikipedii
Bernard Armitage Warburton Warburton-Lee (ur. 13 września 1895, zm. 10 kwietnia 1940), oficer marynarki brytyjskiej, komandor.
Był Walijczykiem, urodził się w Broad Oak w Gwynedd w Walii. Służył w marynarce brytyjskiej, w 1917 uzyskał stopień kapitana marynarki. Podczas I wojny światowej, od kwietnia 1918 do 1919 służył na niszczycielu HMS "Wrestler". W listopadzie 1924 objął dowództwo pierwszego okrętu - niszczyciela HMS "Tuscan", następnie dowodził innymi niszczycielami. 28 lipca 1939 objął dowodzenie i 3. flotyllą niszczycieli, przemianowaną poźniej na 2. flotyllę, na niszczycielu HMS "Hardy". W tym charakterze służył podczas II wojny światowej.
Podczas kampanii norweskiej, 10 kwietnia 1940 wraz ze swoją flotyllą 5 niszczycieli zaatakował z zaskoczenia dwukrotnie silniejszy liczebnie zespół niemieckich niszczycieli w Narwiku, co doprowadziło do pierwszej bitwy morskiej o Narwik. Poniósł śmierć na swoim okręcie flagowym HMS "Hardy", który został zatopiony podczas bitwy.
Za akcję pod Narwikiem, pośmiertnie został odznaczony najwyższym brytyjskim odznaczeniem wojskowym Victoria Cross, jako pierwsza osoba podczas II wojny światowej.
[edytuj] Kariera
- 15 stycznia 1917 - kapitan marynarki (Lieutenant)
- 15 stycznia 1925 - komandor podporucznik (Lieutenant-Commander)
- 30 czerwca 1930 - komandor porucznik (Commander)
- 30 czerwca 1936 - komandor (Captain)
