Baranowicze
Z Wikipedii
Współrzędne: 53°07'00" N 025°59'00" E
Baranowicze | |||
|
|||
Państwo | Białoruś | ||
obwód | brzeski | ||
burmistrz | Dziczkouski | ||
Powierzchnia | 54,9 km² | ||
Położenie | 53°7' N 25°59' E |
||
Populacja (2004) • liczba ludności |
168 553 |
||
Nr kierunkowy | +375 - 163 | ||
Kod pocztowy | 2254xx | ||
Tablice rejestracyjne | xxxx xx-1 (4 cyfry rzymskie, 2 litery lacińskie) | ||
Miasta partnerskie | Heinola, Stockerau, Wasilieostrowskij rejon m. Sankt Petersburg, Gdynia, Czybi, Ferrara, Karłowo, Myciszcze, Biała Podlaska, Szawle, Kineszma, Nowowołyńsk, Mitawa, Naka | ||
Położenie na mapie |
Baranowicze (biał.: Бара́навічы) - miasto na Białorusi, w obwodzie brzeskim.
Spis treści |
[edytuj] Dane ogólne
- Liczba ludności: 168 553 (2004)
- Położenie geograficzne: 53° 7' N 25° 59'E
Ośrodek przemysłu metalowego i włókiennictwa. Siedziba uniwersytetu; muzeum.
[edytuj] Historia
Wieś Baranowicze po raz pierwszy wzmiankowano w 1706 roku jako prywatną własność rodzony Rozwadowskich. W 1870 roku przez miejscowość przebito linie kolejowe relacji Brześć nad Bugiem-Moskwa i Równe-Wilno, co doprowadziło do gospodarczego ożywienia miasteczka. W 1897 roku Baranowicze liczyły 4 tysiące mieszkańców (w tym 50% żydów). W czerwcu 1916 pod Baranowiczami stoczona została jedna z najkrwawszych bitew I wojny światowej w której zgineło prawie 100.000 żołnierzy. W 1919 przyznano im prawa miejskie. W międzywojniu były ważnym ośrodkiem gospodarczym (największym miastem województwa nowogródzkiego), siedzibą garnizonu wojskowego oraz oddziału KOP. W 1926 roku przeniesiono do lokalnej cerkwi elementy wystroju Soboru z pl. Saskiego w Warszawie. W 1938 roku otwarto tu siedzibę oddziału wileńskiego radia.
W 1939 roku miasto przyłączono do Związku Radzieckiego, stało się siedzibą obwodu przeniesionego z Nowogródka (Baranowicze były miastem w większości niepolskim). W czasie okupacji niemieckiej 1941-44 istniało tu getto, przez które przewinęło się ok. 13 tysięcy lokalnych Żydów (ocalało zaledwie ok. 250 z nich). Miasto zdobyte przez armię czerwoną 6 lipca 1944 roku. Po opanowaniu Nowogródczyzny przez Sowietów ponownie zaczęły się wywózki do Kazachstanu i na Sybir. W wyniku polsko-sowieckiej umowy z 16 sierpnia 1945 roku całe województwo nowogródzkie przeszło pod władanie BSRR.
Od 1991 roku Baranowicze są częścią niepodległej Białorusi.
[edytuj] Transport
Ważny węzeł kolejowy. Baranowicze posiadają połączenia kolejowe brzpośrednie z wieloma miastami:
- Baranowicze-Mińsk-Moskwa
- Baranowicze-Brześć nad Bugiem-Warszawa
- Baranowicze-Równe-Kijów
- Baranowicze-Wilno
- Baranowicze-Lida-Grodno
Przez miasto przebiega też trasa międzynarodowa M1 Brześć - Mińsk.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Strona przedstawiająca przedwojenne Baranowicze
- Stacja polskiego radia w Baranowiczach
- Komunikacja publiczna w Baranawiczach
Baranowicze • Bereza • Brześć • Drohiczyn • Hancewicze • Iwacewicze • Janów • Kamieniec • Kobryń • Lachowicze • Łuniniec • Małoryta • Pińsk • Prużany • Stolin • Żabinka