Béla Bartók
Z Wikipedii
Béla Bartók (ur. 25 marca 1881 w Nagy-Szent-Miklós, zm. 26 września 1945 w Nowym Jorku) – kompozytor i pianista węgierski. Również etnograf. Studiował na budapeszteńskiej Akademii Muzycznej. W kompozycjach widoczne są wzorce węgierskiej muzyki ludowej (melodyka, skale oraz rytmika) oraz wpływy Wagnera, Debussy'ego. Zafascynowany folklorem zbierał pieśni ludowe Węgier i sąsiednich krajów. Drugą wojnę światową spędził na emigracji (był przeciwnikiem faszyzmu). Razem z Zoltánem Kodályem (1882–1967) jest zaliczany do najwybitniejszych kompozytorów i tworców etnografii węgierskiej XX wieku. Jest autorem utworów solfeżowo-pianistycznych używanych w Szkołach Muzycznych, głównie na Węgrzech. Co roku, w Miszkolcu (Węgry) obywa się festiwal operowy "Bartok + ".
Ważniejsze kompozycje:
- Cudowny mandaryn op. 19 (balet-pantomima)
- Drewniany książę (balet)
- Zamek Sinobrodego (opera, 1918)
- trzy koncerty fortepianowe, dwa skrzypcowe, jeden altówkowy, Koncert na orkiestrę
- Muzyka na instrumenty strunowe, perkusję i czelestę
- Mikrokosmos, drobne fortepianowe utwory dydaktyczne
- Sonata na dwa fortepiany i perkusję
- sześć kwartetów smyczkowych (1908-1939)
Źródła:
- Stromenger Karol: Iskier przewodnik operowy, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Iskry, 1976
Zobacz też:
